________________
.
.
.
.
.
.
.
.
.
...
.
૨૪૮
શ્રી સિદ્ધચક્ર
di.८-3-१८३६ ताव पत्तो तं गामं भुवणेक्कबंधवो जिणो, तओ वजसु कम्ममिमंतं धम्मं चिय सरसु तं महासत्त!। भगवया तस्स अणुकंपाए पडिबोहणत्थं पेसिओ दीणाण दत्थियाण य एसो एक्को परं सरणं ॥११॥ गोयमसामी, गओ य तदंतियं, भणिओ य गोयमेण एसोभद्द ! किमेयं कीरइ?, करिसगेण भणियंज इय गोयमेण भणिए सबइल्लं लंगलं च मोत्तण। कारवेइ एस हयविही, को वा अन्नो अम्हारिसाण नमिउं चलणे सो भत्तिनिब्भरो भणिउमाढत्तो॥१२॥ कलाको सल्लवजियाण जीवणोवाओ?, भयवं ! बुद्धि विवजियस्स जइ जोग्गयत्थि मे गोयमसामिणा जंपियं
काऽवि। एवंविहगाढकिलेससंविढत्ताए भोयणविहीए।
ता देहि निययदिक्खं भववासाओ विरत्तस्स। दिणगमणियं कुणंतस्स मुद्ध ! का चंगिमा तुझ? .
* इय वुत्ते से परियट्टिणोऽवि सिरिगोयमेण पव्वञ्जा। किं वा सरीरसोक्खं संपज्जइ ? को य
तक्खणमेव विदिन्ना बोहिब्बीयंति काफण।१४। विसयवामोहो? किं वा सुचरियनिष्फायणं च संभवइ
एवं तेण गहियदिक्खेण समं पयट्टो गोयमसामी एवं च? ॥२॥ भगवओ अभिमुहं, अह जयगुरुणो चकखुगोयरम
वागयस्स तस्स करिसगस्स तेण सीहभयोवज्जियनो एयपरिच्चागो सुदुक्को दिव्वसोकखकंखीणं।
गाढवेरवसेण पम्हट्ठा पव्वजापडिवत्ती, जायपयंड तुम्हारिसाण जायइ जेणऽज्जवि किर महासत्ता॥ कोवो य भणिउं पवत्तो-भयवं ! को एसो ?. पउरमणिकणगरयणुक्कराइं तरुणीओं सुंदरे गेहे। गोयमेणं भणियं-अम्ह धम्मगुरू, तेण भणियं-जइ मोत्तूण पन्नगंपिव धन्ना लग्गति धम्मम्मि ॥४॥ तु एस धम्मगुरू ता मम तुमएऽवि न कजं, अलं अन्ने पुण आकालियदुरंतदारिदवि यावि दढं।
पव्वज्जाएत्ति भणिऊण परिचवत्तरयहरणो धाविऊण
गओ खेत्तम्मि, गहिया बलीवद्दा, उब्भीकयं लंगलं, पावारंभपयट्टा जम्म सयलंपि वोलिंति ॥५॥
पलग्गो पुव्वपवोएण खेडेउंति। गोयमसामीऽवि ते अण्णत्थऽवि जम्मे तहेव पुणरुत्तदुकखसंतता। विम्हियमणो भयवंतं पणमिऊण भणिउं पवत्तो तल्लोव्विल्लिं पकुणंति थोवसलिलम्मि मच्छोव्व भुवणब्भुयभूयमहप्पभावपडिहणियपाणिगणपीड ! जइ पुण ते घरवावारलक्खभागेवि धम्मकजम्मि। जयनाह ! मए असरिसमिममज पलोइयं अब्भुजमंति रुंधति नित्तुलं ता दुहदुवारं ॥७॥
चोजं ॥१॥ किञ्च-एगत्तो संपज्जइ जहिच्छभोगोवभोगदुल्ललियं। जं सोक्खकरेऽवि हु तुज्झदंसणे दूरतोऽवि सो घणमन्नत्तो सजणपसंसणिज्जा हि पव्वजा ॥८॥
हलिओ। एगत्तो छक्खंडाहिवस्स सेवा महानरिंदस्स। सूरस्स कोसिओ इव सोढुं तेयं अचाइंतो॥२॥ कीरइ अन्नत्तो पुण मुणिणो सद्धम्मनिरयस्स॥९॥ सयमेव य पडिवनं पव्वजं उझिऊण संभंतो। सुंदर ! इमाओ दोन्नि उ गईउ लोथम्मि सुप्पसिद्धाओ। अइसिग्घमवक्त्रंतो सखेत्तहुत्तं परोट्ठमणो॥३॥ एयाणं अनयरि जे कुसला ते पवजंति ॥१०॥
(अनुसंधान पा. २६०)