________________
१८४
तरंगलोला
दुई य पेसिया मे अहं च पुव्वाणुराग-तोरविया । पिय-वसहिम्मि पओसे गया मयग-दोस-संतन्ता ॥१४६६ दो-वि हु गुरु-जण भीया तत्तो नावाए तह अबस्कता । ता तक रेहि गहिया गंगा-पुलिणे महल्लम्मि ॥१४६७
एवं सा वर-बाला साहइ बंदीजणस्स रोयंती । सव्वं जहाणुपुर्दिय सुह-दुक्ख पवंच रिछोली ।।१४६८ बांदी-जणस्स एवं तीए कहतीए रोयमाणीए । संभारिओ मि जाई मोहं च गओ मुहुत्तागं ॥१४६९ पच्चागओ य संतो अम्मा-पियरं च भारियं च तहिं । पुव्व-चरियं च निययं तं कुल-धम्मं च सुमरामि ॥१४७० सोऊण य तं तीए सुमिणय-संभारिय व महं ताए । जाय करुणा मउय वच्छल्ल-गुणम्मि य हियय ।।१४७१ तं चक्कवाय-जुयलं इमं ति हियएण हं विचितेमि । गंगाभरणं जं मे तया हयमयाणमाणेणं ।।१४७२ न-हु मे पुणे-वि जुत्तं रइ-तिसिय दुक्ख लद्ध-संभोगं । मिहुणमिणं हंतुं जे काम-रइ-रसं वियाणंतो(?) ॥१४७३ तो होउ तस्स पावस्स निकिती जीविएण वि सएण । दाहामि जीविय से काहं परलोय-तत्ति च ॥१४७४
एव कयाभिप्पारण ता मए सारय करतेण । निग्गंतूण कुडीओ कओ सिढिल-बंधणा तरुणी ॥१४७५. सण्णद्ध बद्ध-चिंधा वेगत्तिय (?) खंड कत्तिय काउं । छुरिय बंधेऊणं असि वसुणदं गहेऊणं ॥१४७६ सो य पओसम्मि मए पल्लीए नीणिओ पवंचेउ । नित्थारिओ य अडविं सह कंताए परम धोरं ।।१४७७ निकतारं च तहिं गामव्भासं महिं पमोत्तूण । निविण्ण-जीवलोगो इमाणि हियएण चितेउं (?) ।।१४७८ नहु जुज्जइ मे गंतुं कयावराहस्स चोर-पल्लि ति । सेणावइस्स य मुहं जम-पुरिस समस्स द? जे ॥१४७९ लोभेण काम सुह-मिच्चुणा मए जं कयं बहुं पावं । तस्स विमोक्खं मोक्खं संपइ काउं. खमं नवरि ॥१४८० जो कुणइ राग-मूढो परस्स दुक्खं सुहं विमग्गंतो । सो कुणइ अॅप्पणी मुक्खयाए दुक्खं बहुतरायं ॥१४८१