________________
श्रीगौतमस्तुतिः। चस्तु दिवादेर्यथा--"असूचू क्षेपणे" (है, बृ, प्र. पृ. ५५४) अस् हौ दिवादित्वात् श्ये 'अतः प्रत्ययाल्लुक्' (सि. हे. सू. ४-२ .८५) इति सूत्रेण हे कि अस्येति ।
टः स्वादेर्यथा “टुदुटू उपतापे" (है. ब. अ. पृ. ५५९] दु हौ स्वादित्वात् नौ 'असंयोगाद् ओः' (सि. हे. सू. ४-२-८६) इति हेर्लुकि दुनु इति ।
तस्तुदादेर्यथा--'क्षिपीत् प्रेरणे' (है. बृ. प्र. पृ. ५६१) क्षिप् हिः तुदादित्वात् शे हेर्लु के क्षिपेति ।
*पैस्तु रु*धादेर्यथा--'रुधुं*पी आवर*णे' (है. बृ. प्र. पृ. ५६७) रुधू हिः रुधादित्वात् 'रुधां स्वरात्........' (सि.हे.सू. ३-४-८२) इति ने "नात्योलक्” (सि. हे. सू. ४-२-९०) इति अल्लुकि ['हुधुटोहेधिः' (सि. हे. सू. ४-२-८३) इति हस्य धादेशे] 'धुटोधुटि....' (सि. हे.सू. १-३-४८) इति रुधो धस्य लुकि च रुन्धि इति ।
यस्तनादेर्यथा 'तनुयी विस्तारे' (है.बृ.प्र.पृ.५६९) तन् हौ तनादित्वादुप्रत्यये हे कि तनु इति ।
शः कयादेर्यथा-'मुषशू स्तेये' (है.बु.प्र.पृ. ५७४) मुष् हो क्रयादित्वात् नाप्रत्यये 'व्यञ्जनात् नाहेरानः' (सि. हे. सू. ३-४-८०) इति श्नायुकस्य हेरानादेशे णत्वे च मुषाण इति ।
___णचुरादेर्यथा 'प्रथण् प्रख्याने' (है. ब. प्र. पृ. ५७६) प्रथ हो चुरादित्वात् णिचि शवि गुणे अयिर्ल(लु)कि च प्रथय इति । यङ्लुक् (प) वेति कि(पि)त्करणं यङ्लुबन्ताः सर्वेऽपि धातवोऽदादौ शवनर्हाः परस्मैपदिनश्चेति ज्ञापनार्थ यथा समुभ्यां 'य{ उपरमे' (है.बृ.प्र.पृ.५०८) यम् यङो लुपि तिवि द्वित्वादौ ईति च 'समुधंयमीति ॥९॥ इत्यनुबन्धफलगर्भा श्रीगौतमस्तुतेरवचूरिः समाप्तः(प्ता)।
॥श्री॥ [पा. प्रतौ तु दश श्लोकाः सन्ति, तत्राष्टमनवमौ भावार्थतः ला. प्रतिस्थाष्टमनवमाभ्यां तुल्यौ केवलं प्रयोगतो भिन्नौ । दशमश्लोके तु गौतमस्वामिनो भक्तिर्याचिता -तिकारेण । अयम् दशमः श्लोको नास्ति ला. प्रतौ ।
१. एतच्चिह्नान्तर्वर्ती पाठो ला. प्रतौ त्रुटितः । २.-३. * * एतच्चिदान्त. गतः पाठः ला, प्रतौ त्रुटितः अनुमानतः पूरितः । ४. प्रवत: आन्तिवियन सानम'२. पाट. १५३१ न. २४८. प्रति न-१२२८६ पत्र-1
