________________
તરગલાલા
ઉદ્યાનદેશન
એ જણીઓ સહિત હું પણુ ગાડીમાંથી ઊતરી, અને બીજી મહિલાઓની સાથે મેં એ સુંદર ઉદ્યાનમાં પ્રવેશ કર્યાં. (૨૨૬). ઉદ્યાનનાં કોટ તથા દ્વાર ઉત્તુંગ અને શ્વેત હતાં. પુષ્પિત તરુવરાથી તે ભરચક હતું. નંદનવનમાં અસરાએ! વિહરે તેમ તે ઉદ્યાનમાં મહિલાએ વિહરવા લાગી. (૨૨૭). તે ઉપવનને નીરખતાં નીરખતાં તેગ્મા પ ગુચ્છથી સભર સૈાં ધામ સમાં વૃક્ષેના પુષ્પગુચ્છે ચૂંટવા લાગી. (૨૨૮). એટલામાં અમ્માએ કહ્યું, “ ચાલે, ચાલા, આપણે સપ્તપણું તે જોઈ એ; કું વરીએ એના ફૂલ પરથી સૂચવ્યું હતુ' તે, કે સરાવરને કાંઠે એ હોવા જોઇ એ.” (૨૨૯). એટલે એ યુવતીસમુદાય અમ્માને અનુસરતા મસણુ ગતિએ આગળ વધ્યા, અને પેલા સપ્તપણું વૃક્ષને તેણે જોયુ. (૨૩૦). હું. પણ પશુ ધાત્રી અને સારસિકા ચેટીના સંગાથમાં, સેંકડા દર્શીનીય, નયનમેાહક અને મનમાક વસ્તુઓમાં લાભાતી, એ સેાહામણા ઉદ્યાનને નિહાળવા લાગી-શરદઋતુએ તેના ગુણસર્વસ્વથી ત્યાં અવતરણ કર્યું" હાઈ, તથા અનેકવિધ ઉત્તમ પુષ્પાથી સાં સમૃદ્ધ બનેલું હોઈ તે તે ઉદ્યાન સ` પ્રેક્ષકાને માટે નયનરમણીય બન્યું' હતું. (૨૩૧-૨૭૨). હુન્નરા પંખીઓને શ્રવણુસુખદ કલરવ સાંભળતી હું પુષ્પપરાગથી રજિત મધુકરી સમી ભ્રમણ કરી રહી. (૨૩૩). ત્યાં વર્ષાઋતુ વીતતાં, શરદના આગમને પિચ્છકલાપ ખરી પડયો હોવાથી મદવિહાણા બની ગયેલા મયૂર, જિતાયેલા જુગારી સમા, (મારી દૃષ્ટિએ પડયો ). (૨૭૪). ત્યાંના કદલીગૃહ, તાડગૃહા, ચિત્રગૃહે, લાવણ્યšા (!), ધારશૃણ્ડા, અને કેલિ। મેં જોયાં. (૨૭૫). તે ઉદ્યાન સપ્તપર્ણોને લીધે જાણે કે ધૂંધવાતું હતુ, અશૅકક્ષાથી ણે કે સળગી રહ્યું હતું, પુષ્પિત ભાવૃક્ષે વર્ડ જાણે કે આગંતુકાને નિહાળી રહ્યું હતુ, (૨૩૬). સપ્તપણ
૩૧
એ પછી મે' પેલા સર્વાંગસુંદર સમપણ જોયાઃ મેટા ભાગનાં પાન ખરી પડેલેા, સર્વત્ર છવાઈ ગયેલાં પુષ્પાના ભારે લચતા, પુષ્પગુચ્છથી શ્વેત શ્વેત બની ગયેલા, અને ગુંજતી મધુકરમાળા વડે સજજ—જાણે કે નીલેાપલની માળા ધારણ કરેલ ખલદેવ. (૨૩૭૨૩૮). પવનથી ખરી પડીને નીચેની ભોંયને મડિત કરતી તેની પેશીએને દહી'ભાત સમજીને કાગડાએ ચાતરફથી ચાંચ વડે ખેાતરતા હતા (૨૩૯). મે' પત્રપુટમાં વી’ટળાયેલા, ભારા પુષ્ટ સ્તન જેવા, રૂપાના ચત્તા કાશ સમેા (?) તેને એક પુષ્પગુચ્છ ચૂંટયો. (૨૪૦),
ભ્રમરમધા
એટલામાં તા મધુમત્ત ભ્રમરા, કમળના લેબે, કમળના જેવા જ સુગંધી મારા મુખકમળની પાસે આવી લાગ્યા. (૨૪૧). મનેાહર ઝંકારના મધુર, સુખદ સ્વરને લીધે અનંગશર સમા ભ્રમરા, ગુજન કરતા, મારા વન ઉપર, કમળની ભ્રાંતિથી ઊતરી આવ્યા. (૨૪૨)