________________
१४४
अनुसन्धान-७६
क्यांक सुधाराने अवकाश छे : अंग १, क. २ : 'अजात मेल'. अहीं 'अजामिल' शब्द होवो जोईए. अंग २, क. २२मां 'लखवे' तथा 'खकवे' शब्दो खोटी रीते लखाया के छपाया छे. 'लाख वे', 'खाक वे' एम होवू जोईए. अंग ३, क. ३६ : 'वहै तै' - अहीं 'वहैतै पाणी' - वहेता पाणीमां के पाणीथी. क. ४५ : हेम मही मान = हे महीमान (महेमान). अंग ७, क. ७९ : 'सा धरहे' = 'साध रहे'. क. ८३ : सा घर हे = 'साध रहे'. क. ८६ : सारी खेसु = 'सारीखेसुं'. अंग ८, क. १७ : हरिठा उरसुं = 'हरि ठाकुरसुं.'
'नेमराजुल बारमास' शुद्ध छे, नावीन्यपूर्ण छे. उ तथा ओ लखवामां लहियाओ पण गरबड करता, अने जे फरक हतो ते पण नहिवत्, आथी ह.प्र. वाचन / लिप्यन्तर वखते सम्पादके सावधान रहेवू पडे. क. ५मां 'उपत चीर'मां गरबड छे. 'ओपत चीर' होवू घटे.
'मदनकुमार रास' वार्तारस साथे उपदेश पूरो पाडे छे. बोलचालनी ढबे ज रचना छे. लिप्यन्तरमां कचाश रही छे. दू. ८मां 'विसार्यो' वांच्युं छे त्यां 'विस्तर्यो' हशे. ढा. ३, क. ९ 'घावस्थू' नहि, 'घाव स्यूं जोईए. ढा. ३, क. १: 'रुखें'. अहीं 'रखे' शब्द होवानी सम्भावना छे. आ रचनामां 'रुखें' अन्यत्र पण छे. कां तो उच्चारभेद होय, कां तो लिपिकारनी भूल होय. ढा. ७, दूहा २ मां 'मुझ वात' छे, परन्तु अर्थना सम्बन्धे जोतां 'मात' शब्द अपेक्षित छे. ढा. ८ दू. ३ मां 'आवेला' छपायुं छे, पण 'आ वेला' एम वांचवें जोईए. ढा. १०, दू. १मां 'आयत्व' छे पण 'आयत्त' जोइए. ढा. १३, क. १० : 'पाले' छे त्यां 'पाल' जोईए. शतरंजी, गालीचा, पाल बिछाववानी वात छे. ढा. १४, क. १० : 'उठिता जिम करइ' छे त्यां 'ऊठि ताजिम करइ' एम वांचवाथी अर्थ बेसे छे. ताजिम = विनय, सत्कार.
___ढूंढक चर्चामां आगमोना सन्दर्भे जिनप्रतिमा, तेनी पूजा वगेरे बिन्दुओनी साधार अने प्रतीतिजनक रजूआत छे. एक चोटदार वाक्य याद रही जाय एवं छे : "थापना में भगवानपणो नही, तौ नाम में भगवानपणौ कहां से आव्यो?"
C/o. जैन देरासर नानी खाखर-३७०४३५
जि. कच्छ, गुजरात
