________________
सप्टेम्बर - २०१८
२४१
मनुष्य-तिरि भव अंतरिं, साते नरक मझार । काल असंख हुई जिहां लगें, हुं गयो एतीवार ॥७१।। मानवभव अति दोहिलो, दोहिलो आरिज देश ।
सद्दहिणा वलि दोहिली, दोहिलो गुरु-उवएस ॥७२॥ ढाल - राग - धन्यासी । सरसती सामिणी माय ॥ ए देशी ॥ सीमंधर जगदीस, पूरो मनह जगीस। सीस नमी रहुं ए, आणा सरव बहु ए ॥७३॥ मेरु महीधर धीर, जलनिधि जिम गंभीर, वीर वको सुण्यो ए, मयण सुभट हण्यो ए ॥७४।। तुं सेवक साधार, गुणगणरयण भंडार, तारक अवतर्यो ए, जयलछी वर्यो ए ॥७५।। तुं मुझ मन तरु कीर, तु हीइडानो हार, कीरत तुम्ह तणी ए, त्रिभुवन अति घणी ए ॥७६।। जिनजी जग विख्यात, सांभल मुझ अवदात, भविं भविं जे हुया ए, विवरुं जुजूआ ए ॥७७॥ पांम्यो आरिज देश, उंच गोत्र सुविशेश, लेस्या नवि रही ए, सामग्री नही ए ॥७८॥ सामग्री वलि लीध, सद्दहिणा मन बद्ध, बुद्धि नांदरिओ ए, आदरी नवि कह्यु ए ॥७९॥ नि करी त्रिकरण शुद्ध, परमादि मन बध, सिद्ध न को लही ए, हार्यो भव सही ए ॥८०॥ पंच प्रमाद प्रसंग, मि कीधा व्रतभंग, अंग भणी हूयौ ए, नरय-निगोदियो ए ॥८१॥ मि लाधो बहुवार, समकित रयण उदार, हारविउ इसिओ ए, दूषण पांचस्यो ए ॥८२॥ कुगुरु-कुदेव-कुधर्म, ऊदाले शिवसर्म, करमिं सांकल्यो ए, तेहस्यूं जइ मिल्यो ए ॥८३॥