________________
१६८
अनुसन्धान-७५(२)
इति हीयाली गीतं. कृतं वा० हर्षचंद्रेण ॥
(खं. पार्श्व. ग.भण्डार, २/७२/११२९)
(१०)
हरीयालीरूप महावीर स्तुति ऊठी सवेरे सामायिक लीधुं, पण बारणुं नवि दीधुं जी, काळो कूतरो घरमां पेठो, घी सघळु तेणे पीधुं जी. ऊठो वहुअर आळस मूको, ए घर आप संभाळो जी, निज पतिने कहो वीरजिन पूजी, समकितने अजुआळो जी. बडे बिलाडे झड़प झडपावी, उत्रेवडी सवि फोडी जी, चंचल छेयां वार्या न रहे, त्राक भांगी माल तोडी जी; ते विण ए रेंटीओ न चाले, मौन भलु कुने कहीए जी, ऋषभादि चोवीश तीर्थंकर, जपीए तो सुख लहीए जी. २ घरवासीदुं करो ने वहुअर, ओजीसाळु टाळो जी, चोरटो एक करे छे हेरां, ओरडे द्यो ने ताळो जी; लबक्या प्राहुणा चार आवे छे, ते ऊभा नवि राखो जी, शिवपद सुख अनंता लहीए, जो जिनवाणी चाखो जी. घरनो खूणो कोल खणे छे, वहू तुमे मनमां लावो जी, पोढे पलंगे प्रीतम पोढ्या, प्रेम धरीने जगावो जी; भावप्रभ कहे नहीं ए कथलो, अध्यातम उपयोगी जी,
सिद्धायिका देवी सान्निध्ये, थइए शिवपद भोगी जी. ४ (बारj - संवर. कूतरो - मिथ्यात्व. घी - धर्म. आळस - अनुपयोग. पति - आत्मा. बिलाडो - कामदेव. उत्रेवडी - नव वाड. छैयां - इन्द्रिय - नोइन्द्रिय. त्राक - शुद्ध उपयोग. माळ - क्रिया. रेंटीओ - धर्म. वासीदुं - अतिचारनी शुद्धि. ओजीशाळु (कचरो) - दुर्ध्यान. चोर - मोहादि विभाव. ओरडो - स्वभाव. ताळ - शुभध्यान / प्रत्याख्यान. खूणो - आयुष्य. लोक - काळ. प्राहुणा - चार कषाय. पलंग - प्रमाद.)
१. आ रचना प्रसिद्ध अने प्रकाशित छे.
