________________
१४२
तिम नारी र बिसणई रे, बिठो साधु महंत । वाड न रहि तेहनी, इम भाखइ भगवंतो रे ॥ सं०॥८॥ तिण कारण थइ एकमनां रे, राखजो आतम ठांम, सुखविजय कहि एहथी, पामई अमर विमानो रे ||सं० ॥९॥ इति तृतीयवाडि ||३||
ढाल
अनुसन्धान- ७५ (२)
भोलीडा हंसा रे विषय न राचीइ
चोथी वाडि चतुरनर राखजो, नारी अंग म जोइ ।
निज आतमनई रे पापईं भारीइं, नयण संवर करो सोय ॥१॥ ब्रह्मचारीनई रे जाउ भामणई, जे नर पालइ रे सील ।
इहभवि परभविं सुख पामहं घणां, निसदिन पांमई रे लील ॥०॥२॥ एक नर आगई रे चक्षु खंजन थयो, वैद्य मिल्यो तस एक । आंखि तणां पडल उतारीयां, वली कहि वांणी विवेक ||०|| ३ || दिनकर सनमुख मत निहालजे, घणुअ घणुअ कहुं तुझ । इम करतां ते नयण विकासीयां, पणि ते थयो रे अबुझ ||०||४|| एक दिन तेण रे निज नयणे करी, सहसकरीण निरखति । पूर्या पडल ते पाछा वल्या, हाहा करतो भखंति ॥० ॥५॥ तेह तणी परि साधु समण तुम्हे, एह ज सीक्षा रे साच । नारी रूप न कहीइ नीरखीइं, मत कोइ राचो रे काच ॥०॥६॥ कांम कठणनइ रे बंधन पाडवा, मांड्यो एहवो रे पास ।
सुखविजय कहिं तेहनई सहु नमई, त्रिभुवन जन तस दास ||०||७|| इति चतुर्थ वाडि ।
-
-
देशी ॥
जिनवर आया जाणीनइ रे - ए देशी ॥
ढाल पांचमी वाडि जो जो ब्रह्मनी रे, साचवजो अणगार भाविसुं मीठी जिनदेशना जी । तो तुम्हे कुडखला आंतरइ रे, रहितां थाइ व्रत छार भा०मी० ॥१॥
