________________
सप्टेम्बर
१३९
आपे, पोते शाक लेवा चौटे जई कोळं लई आवे, पण कोळानां पाणीथी बधुं बगडतां तेनुं काम सरे नहि, एम स्त्रीनी बेठक पर बेसनार मुनिनुं पण काम सरतुं नथी पण बगडे छे. ४. एक माणसने आंखनो रोग थयो, पडल बाइयां. वैद्ये ते मटाडीने कां के सूर्य सामे कदी आंख मांडीने जोतो नहि. जोईश तो रोग पुनः थशे. पेलो ते वात भूली गयो, अने सूर्य सामे जोयुं, ए साथे ज रोग थई गयो. भगवान पण मुनिने कहे छे के संसारनो रोग मटाडवो होय तो स्त्री तरफ जोवानुं टाळजे. ५. व्यापारीए मीण ने लाख संघर्यां, पण ते चूलानी पासे मूकी दीधां ! चूलो चेत्यो के तेनी आंचथी पेलुं पीगळी गयुं नका पड्युं. एम मुनि पण पोताना स्थाननी भींतने अडीने रहेतां, गृहस्थ- स्त्री आदिनी वातोनी आंचमां आवे तो एनो संयम ओगळवा लागे. ६. बे माणसो इंधणां लेवा वनमां गया हशे, त्यां एकने साप डंख्यो ( पण साप करड्यो तेवी खबर नहि पडी). काम करतां वरस वह्यं. पछी बन्ने फरीवार ते वनमां आव्या, तेमां एक जणे साप करड्यानी वात याद करी, ए साथे ज ते त्यां ढळी पड्यो. ए रीते विषय तज्या पछी पुनः तेने संभारे ते पण संसारना झेरथी ढळी पडे छे. ७. कोढीने आमिषाहार न करवानी चेतवणी साथे दवा आपीने वैद्ये तेनो कोढ तो मटाड्यो. पण ते सखणो न रह्यो ने थोडा वखत पछी खूब मांसाहार करवा मांड्यो, तो तेने पुनः कोढ लाग्यो. एम गरिष्ठ ने रसकसवाळा आहार करनार साधुने पुनः वासना कनडे छे. ८. बे माणसो. जंगलमां नानी हांडीमां रांधवा बेठा. हांडी नानी, तेमां अन्न बहु-वधु पडतुं चडाव्युं परिणामे गरम थतां ज हांडी फाटी ने अन्न वेरातां बन्नेए बधुं गुमायुं मुनि पण अति-आहार ले तो चित्त विकारथी फाटी - ढोळाई जाय. ९. कुंभारने माटी खोदतां रत्न जड्युं. सरोवरना पाणीथी धोने एक बाजु मूकी ते कामे लाग्यो. रत्न लाल हतुं, तेथी तेने लोही - मांसनो टुकडो समजीने समडी उपाडी गई, ने पत्थर समजातां तेणे ऊंडा कूवामां नाखी दीधुं. ते जोई कुंभार घणो पस्ताय के मेलुं ज रहेवा दीधुं होत तो सारुं थात. एम साधु पण टापटीप करेतो संयमनुं रत्न गुमाववुं पडे.
-
२०१८
आम सुन्दर रीते कविए नव वाडो वर्णवी छे. कर्ता कवि सुखविजयजी, तपागच्छना विजयराजसूरि शिष्य पं. दयाविजयजीना शिष्य लेखे पोताने वर्णवे छे. समयनो निर्देश नथी, पण तेमनो समय विक्रमनो सत्तरमो सैको होवानुं अनुमान थई शके. (इतिहासनां साधनो जोवाथी स्पष्ट जाणकारी मळी पण शके.) कृतिने 'भाव भास' तरीके कर्ताए ओळखावी छे. लेखकनुं नाम के ले.सं.नो पण उल्लेख नथी. कदाच कर्ताना हस्ताक्षर पण होय. प्रान्ते 'जमालपुर लिषीतं' एवा उल्लेख आ अमदावाद नजीकना जमालपुरमा लखाई होवानुं समजाय छे. ४ पत्रनी निजी संग्रहनी प्रति परथी आ सम्पादन थयुं छे.
*