________________
ओक्टोबर-२०१६
२६५
सन्तत्वनो अहेसास करावनार विद्वज्जनने स्मरणाअलि
- विजयशीलचन्द्रसूरि
डॉ. मधुसूदन ढांकी. सहु चाहकोना प्रिय ढांकीसाहेब.
तेमर्नु आपणी वच्चेथी चाल्या जq आपणा माटे शोकजनक के दुःखद बने ते स्वाभाविक होवा छतां, एक थाकेला अने बिमार शरीरने, ८९मे वर्षे, काळदेवता निवृत्ति अपावे, तो ते पण एक अपरिहार्य एवो आवश्यक क्रम गणाय : एक साधु तरीके तेम ज, सद्गतने सदा-प्रफुल्लित जोवाने टेवायेला तेमना सामान्य प्रेमी तरीके, हुं, आम विचारुं. ___परन्तु आ मनीषी व्यक्तित्वनी विदायथी आपणुं विद्याक्षेत्र झांलुं पड्युं छे, अने एक शून्यावकाश सर्जायो छे, ते निश्चित छे. 'गयेला जण पाछा आवता नथी' ए जो सनातन सत्य होय, तो ढांकीसाहेब जेवानी विदायथी सर्जायेलो अवकाश हवे कोई पूरी शकशे नहि - ए अधुनातन सत्य छे, जे हैयाने विषादग्रस्त बनावी मूके छे.
आपणे केटकेटला मनीषीओने विदाय लेतां जोया ! जेमना जवाथी पडेला अवकाश हजी पूराया नथी (अने कदाच क्यारेय पूराशे पण नहि.) एवां थोडांक नाम लडं : मालवणियासाहेब, भायाणीसाहेब, जयन्त कोठारी, नगीनदास शाह; एमनी पहेलांनां नामो पण लईए तो पं. सुखलाल संघवी, पं. बेचरदास दोशी, मुनि जिनविजयजी, श्रीकल्याणविजयजी, मुनिराज पुण्यविजयजी - अने एवां अनेक नामो ! अने हवे ढांकीसाहेब पण ए स्मृतिशेष महानुभावोनी सभाना सभासद !
गुजराते, भारते अने विद्याजगते, आ बधानी विदायथी जे गुमाव्युं छे ते बहु वसमुं छे, कल्पनातीत छे.
आपणे एम कही शकीए के ढांकीने गुजराते के समाजे ओळख्या नहि, वधाव्या नहि; तेमनी विद्याकीय क्षमताने समजवानी सज्जता दाखवी नहि. पण आवी वातोमां बहु दम नथी. आवा मनीषी विद्वानो तेमनी विद्याथी ज,
