________________
ओक्टोबर-२०१६
२३९
गुजरातीभाषा-साहित्यनी स्मृति संचयिका.... 'शनिमेखला.'...
- डो. मनोज रावल
- श्री मधुसूदन ढांकीसाहेब- नाम पुरातत्त्वविद तरीके सांभळेलुं. आ विद्याशाखामां गति माटे जे शास्त्रीय ज्ञान-क्षमता जोइए तेना अभावमां परिचय केळववो बाकी रहेल.
तेमां एq बन्यु के तन्त्रग्रन्थ विशेर्नु बनारसनुं पुस्तक प्रकाशन हाथमां आव्युं. आन्तरराष्ट्रिय कक्षानो सेमिनार योजाएल तेनी सामग्री ए ग्रन्थमा हती. तेमां अन्ते; विविध देशना भाग लेनार तज्ञोनी नामयादी हती. सहज जिज्ञासा थइ के आपणुं गुजरातनुं के पश्चिम भारतनुं आ गजानुं कोई नाम छे के केम? तो मधुसूदन ढांकी अने नथमल टाटिया (राजस्थान के कलकत्ता !) बे नाम हता. ए घटना बाद मधुसूदन ढांकी नामर्नु कोइ लखाण मळे तो नजर नाखवा समय फाळवतो. कुमार, ऊर्मि नवरचना तथा परेश दवे जेवा मित्रनी सहायथी ढांकीसाहेब प्रत्ये आदर वधतो जतो हतो. एकाद-बे वेळा सांभळी आनंद वधेलो ज.
आ समय दरम्यान गुजरात साहित्य परिषदना सो वरसना कार्यकाळने ध्यानमा राखी सो पुस्तकना प्रकाशननो निर्णय उपक्रममां पलटाववाना भागरूपे जे श्रेणी थइ तेमां ढांकीसाहेब- पुस्तक प्रकाशन पाम्युं 'शनिमेखला'. ते विषे थोडी वात करवी छे.
पुस्तक सामान्य रीते १४ लखाणो धरावे छे. जेमांथी केटलांक अन्यत्र प्रगट थएलां छे. आ लखाणोनुं विशेष महत्त्व अन्य कारणोथी छे. प्रथम, आजे स्पेश्यालिस्टनो जमानो. कोई एक विद्याशाखानी व्यक्ति होय तो, ते पोतानी विद्याशाखा-अनुसन्धाने ज वात करे ते अधिकृत गणाय. अन्यथा तेनुं महत्त्व नहीं. विविध विद्याशाखाना तज्ज्ञ होवू एटले शुं ? ते आजे (पारकी) सूंठने गांगडे गांधी गणावनारना समयमां समजवू मुश्केल लागे, एवां परिबळो वच्चे मधुसूदन ढांकीसाहेबनी प्रतिभा विशेष महत्त्वनी छे.
आ पुस्तकमां छणावट पामेला विषयो जोइए.
