________________
मार्च - २०१६
|| ढाल - ८ ॥ "आ पदवी तुम तातनी ऊंची, ल्यउ भंडारतणी तुम्हे कुंची" । राजा नंद वदई इम सोची, तव जंपइं “आवं आलोची" ॥१३॥ तव एकांत जई मनि चिंतइं, राय कहुं निज स्वारथवंतइं । पापीय योवन-पूर वहंतई, हुं न मिल्यउ मुझ तात मरंतइं ॥१४॥ भूपति साप-करंड-नकुंचा, नवि जाणुं तसु राखण-संचा । रहवं पर-वसि लेवीय लंचा, हणतां जीव नहीं खल खंचा ॥९५॥ नरपति लोक सहू मनि हींसइं, पिण सिगडाल किहां नवि दीसइं । राजा मित्रसु खिण खिण रीसई, दीसइं जिम मुख अथिर अरीसइं ॥९६।। इणि संसारि नहीं सुख जोतइं, करीइं पाप ते आवई पोतइं । माया-लोभ-वसिं तनु खोतई, ते सहवं नरगि दुख रोतई ॥१७॥ ए भव-सिंधु अगाध असारा, आठह करमतणी घण कारा । उतपति-मरणतणा दुख-चारा, श्रीजिन-धरम सुछोडणहारा ||९८॥ छंडीयं मोह-महा-मद-लेसं, संवेगई सिरि लुंचीय केसं । शासन-देवीय द्यई मुनि-वेसं, मुनि भेटई तव नंद नरेसं ॥९९॥ "जोवउ भूपति मुझ आलोच्यु, जे निय मस्तक मई आ लोच्यु" । बोलई नंद "किस्युं इम सोच्यु ?, तई कीg घण काम असोच्यु" ॥१००॥ "जे नर नान्हपणई निय सासई, पांम्यउ जोवन वेसि-आवासइं । बइसई ते किम भूपति पासइं", परिषद-लोक सहू इम भासइं ॥१०१।। तव मुनि-राय सुचिंति विमासइं, "ए जन मूरख वितथ सु वासई" | श्रीसंभूतविजय गुरु पासइं, थूलिभद्र आवीय अंग अभ्यासई ॥१०२।।
॥ दूहा ॥ प्रगट वात पुरमाहिं थई, जे लीधउ मुनि-वेष । तव दुख-भरि वेश्या रडई,“सुकुलीणी-गुण-रेख ॥१०३।। "पहिला दुःख वियोगर्नु, वलीय सुण्यउ वयराग । दाधा ऊपरि फोडलउ, तई कीधउ महाभाग!" ॥१०४|| प्रियुडा! तइं विरूउं कर्यु, छंडी साजन-वास । माया मुंकि कुटुंबनी, गणिका कीध निरास ॥१०५||