________________
१६९
फेब्रुआरी - २०१५ आदरसूचक कशुं लख्युं नथी. आनो जवाब तो शुं आपवो ? अमे तेमने माटे अनादरभर्यो एक पण शब्दप्रयोग नथी कर्यो, 'बेजवाबदार' जेवा शब्दो नथी वापर्या, ते तरफ हवे सहुनुं लक्ष्य जq जोईए. वास्तवमां तो तेमना प्रत्ये, तेमना ज्ञान तेमज चिन्तनक्षमता प्रत्ये आदर हतो ते कारणे ज तेमनो ते निबन्ध (हा निबन्ध; 'शास्त्र' नहि ज) अमे जोयो, वांच्यो, अने तेमां जणायेला चिन्तनीय मुद्दाओ पैकी अक मुद्दा पर वळतुं चिन्तन कर्यु. बाकी तो केटलांय पुस्तको, पत्रो, लखाणो आपणे त्यां छपातां रहे छे; ते वांचवानी पण जग्या नथी होती, तो तेना विषे चिन्तन करीने कांईक लखवानी तो वात ज शानी होय? तेओने तो गर्व थवो जोईए के "मारा निबन्धना चिन्तनमां कांईक दम छे तेथी ज आ अन्य पक्षना साधुने पण ते पर चिन्तन करवा मन थयुं मारा चिन्तन प्रत्येना आदरभाव वगर कोई आवं न करे."
___जरा जुदी रीते कहीए तो, मूळे ते लेखकश्रीनां विधानोनुं खण्डन करवानो अमारो उद्देश हतो ज नहि. अमे तो 'सन्मतितर्क'नी ओक गाथाना अर्थ- चिन्तन करता हता. चिन्तन दरमियान ऊहापोह करतां ओ गाथाना न्यायपंचानन अभयदेवसूरि, महोपाध्याय श्रीयशोविजयजी अने पं. सुखलालजीओ करेला अर्थो करतां जुदुं तात्पर्य जणायुं तो ते अंगे अक लखाण तैयार कर्यु. ते वखते आ. श्रीअभयशेखरसूरिजीओ पण आ गाथाना तात्पर्य विशे चिन्तन रजू कयुं छे ते जाणमां आवतां ते पण तपास्युं अने लखाणमां सांकळी लीधुं. स्वाभाविक रीते कशंक नवं चिन्तन रजू करीओ तो जूनां चिन्तनोनुं अवलोकन करवा थाय ज. अने ओम ज थयुं हतुं. आमां कोईना पण अपमाननो इरादो हतो ज नहि. परन्तु ते लेखकश्रीए अमारा द्वारा थयेल चिन्तनने पोतार्नु अपमान · समजीने, अहंकार तेमज तुच्छकारपूर्वक, बत्रीशीना अगाऊना भागमां जे टिप्पणी करी, ते छपावतां पूर्वे अमने जणावेलुं के पूछेलुं नथी. एटले आ प्रकारनी पहेल तेमणे करी छे, अमे तो, पछी, अमारा हाथे शास्त्रीय पदार्थ- विपरीत प्रतिपादन नथी थयुं तेनी खातरी मात्र करी छे, अने ते हेतुथी ज, पछीथी,
प्रकाशित कर्यु छे. - बीजा प्रश्ननो जवाब तो आ लेख ज गणाय.
