________________
१२८
अनुसन्धान-५६
सौनां उपरे समताभाव, नहिं केनें दुखदाई रे. अजवाल्यु कोठारीनुं कुळ, सती मुरीबाई रे. ॥३।। वचंन कथंन तणा जे वेण, न धरें कांने रे, जेने अडाव्युं मोक्ष्यसुं मन, करी अकध्यांने रे. तप करी कायामांथी, काढी लीधो सर्व कस रे. भणें हरखासुत सिवराज, मास ओ दस रे ॥४॥ सळंग ४०
॥ मास इग्यारमो ॥ जेठे जांणपणुं सतीये, घणुं आण्युं रे. कदि वोसरावू मारी देह, बने अq टांणुं रे. पछे बांधी तपनी टेक, अन्न नवि खावू रे. आठने पारणे दस, अर्बु बहु दिन चलाव्युं रे. ॥१॥
वलि परिसा तणी चोट, नित्य नवी मेले रे. जो आवे देव दाणव, तेथी नव्य छले रे. सूरपणे लीधी दिक्षा, सीहपणे पाली रे.
रागद्वेष कर्या चकचुर, कर्म दीधा बाली रे. ॥२॥ लालच में लपसा लेप, नहिं लगारि रे. ओ साची सती मुरीबाई, जाउं बलिहारी रे. सुके भुके को सरीर, नहि रुद्र में मांस रे. मांहि रयो वालो वलगी, जीव तणो हंस रे. ॥३॥
सर्प- खोखं जेवू, अवी करी काया रे. तप करी सोस्युं सरीर, नवि राखी माया रे. हवे करसे संथारो सती, संदेह नैं लगार रे. भणे हरखासुत सिवराज, मास इग्यार रे. ॥४॥
॥ मास बारमों ॥ सती आसाडे अणसण, आलवी सुता रे. अनंता भवना काप्या, कर्म जे खुता रे. नमण खमण मुरीबाई, बहुविध कीधी रे. खंमत खांमणा खंमावी देह, वोसिरावी दीधी रे. ॥१॥
