________________
१०४
अनुसन्धान ४५
ज जेने तात्त्विक समजणनो खप छे तेने माटे तो आ टीका गोळनुं गाडुं ज बनी रहे तेम छे.
श्रीमद्जीओ प्रसंगोपात्त वेरेला बोधदायक वचनो पण अहीं अनेक स्थाने जोवा मळे छे. एक-बे अवां वचनो आपणे पण वागोळीओ :
"अहह ! बन्धसत्तातोऽपि उदयकालः दारुणः । येनात्मनो गुणावरणता। अतः स्वरूपसुखे रुचिः कार्या ।" (१/७) ॥
"कर्तृत्वकाले न अरत्यनादरौ तर्हि भोगकाले को द्वेष: ? उदयागतभोगकाले इष्टनिष्टतापरिणतिरेव अभिनवकर्महेतुः । अतोऽव्यापकतया भवितव्यम् । शुभोदयोऽपि आवरणम्, अशुभोदयोऽप्यावरणम्, गुणावरणत्वेन तुल्यत्वात् का इष्टानिष्टता ? ।" (४/४) ॥
आम, ज्ञानमञ्जरीनी अने तेना परिप्रेक्ष्यमां देवचन्द्रजीनी केटलीक, आपणी अल्प मतिओ समजाइ तेवी खूबीओ अहीं नोंधी छे. अलबत्त, आ तो मात्र आछेरी झलक ज गणाय. ओनो वास्तविक अने ऊंडाणभर्यो परिचय तथा लाभ पामवो होय तो तो आखी ज्ञानमञ्जरीनुं अवगाहन ज करवू पडे. आमां डूबकी मारे तेने अध्यात्म-विश्वना अद्भुत अने अवनवा भावो मळे एमां कोई शंका नथी.
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
