________________
अनुसंधान - १७•232
नहि, ने छेक सुधी अमदावादमां ज रह्या.
अमे ओपेरा सोसायटीमां चातुर्मास कर्यु. त्यारे तो तेओ व्याख्यान सांभळवा पण आवता. न अवायुं होय तो श्रोता मित्र इन्दुभाई झवेरी द्वारा बधुं जाणता. ते चोमासामां संघमां कंठाभरण तप थयेलुं. ते निमित्ते भगवानने सोनानो हार चडाववानो उत्सव हतो. भारे आश्चर्य वच्चे में जोयुं के ए उत्सवमा दलसुखभाई पण सामेल हता, देरासरमां पण बधा साथे भाग लेता हता. पछी तो तेमणे ज कह्युं के हुं वारंवार दर्शन माटे जतो ज होउं छं.
आवी तो अनेक वातो छे, जेमां नास्तिक मनायेला आ विद्यापुरुषना ऊजळा आंतर- प्रवाहोनो परिचय मळी रहे, 'अमुक माणसे तमारा माटे आवी आवी खराब वातो/निंदा करी' आवुं तेमने कहेवामां आवे तो तेओ निर्दोष हास्य वेरता, अने कहेता के एमने मारामां एवं लाग्युं हशे तो कहेता हशे अने पछी ए ज व्यक्ति कोई काम लइने तेमनी पासे आवे तो कोई ज अरुचि, नफरत के दुर्भाव विना तेनुं काम करी आपता. आ रीते वर्तवानुं भलभला साधुपुरुष माटे पण, घणीवार, अघरुं होय छे.
आवा सज्जन विद्वाननी चिरविदायथी गुजरातनुं विद्याजगत निःशंक दरिद बन्युं छे. भारते एक दार्शनिक प्रतिभा गुमावी छे, अने जैन समाजे एक प्रतिभासंपन्न पंडित पुरुषने खोयो छे.
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
