________________
आ औतिहासिक दाखलो छे.
इन्डोलोजीमांथी सर्वथा निवृत्त थया त्यारे, मारी सरतचूक न थती होय तो, तेमनो पगार कुल दरसो रूपिया हतो. निवृत्ति पछी पेन्शन के अन्य कोई ज लाभो नहि. निवृत्ति साथे ज आजीविकानी चिंता पण आवी पडी. संस्थानुं मकान पार्छु सोंपवुं अनिवार्य, तो पोतानुं घर पण होवुं अनिवार्य. विद्याने वरेला आ माणसे पोतानुं घर केवा कपरा संजोगोमां बनाव्युं छे, तेनी वळी एक कथनी छे. पण न दीनता, न पराधीनता, न अनीति, न अप्रमाणिकता. जाणे मानवीय सात्त्विक गुणोनी उमदा आवृत्ति !
अनुसंधान - १७•231
केनेडानी युनिवर्सिटीए एक वर्षनी सेवाना बदलामां तेमने जीवनपर्यंत मासिक पेन्शन मोकल्या कर्यं जीवन होम्युं त्यांथी कांई न मळे, ने एक वर्षना बदलामां जीवनभर मळे, आ वात, स्वदेशी-विदेशी समाजव्यवस्था वच्चेनो तेमज विद्यापुरुषो प्रत्येना सन्माननी वृत्ति वृत्ति वच्चेनो तफावत सूचवी जाय छे.
-
Jain Education International
तेमनी निवृत्ति पछीनो एक प्रसंग यादगार छे. तेओ निवृत्त थयाना खबर मळतां ज आचार्य श्रीतुलसीए तेमने जैन विश्वभारती- लाडनू माटे निमंत्रण पाठव्युं. निवास सहितनी सर्व सुविधा, संस्थामां ते इच्छे ते होद्दो, इच्छे ते वेतन तेमज पछीनी पण व्यवस्था, उपरांत दलसुखभाई जे शरत करे तेनो स्वीकार; आ प्रकारनं ते निमंत्रण हतुं मने तेनी जाण थई. में तेमने कह्युं : दलसुखभाई, तमे शुं नक्की करो छो ? जवाना ? संशोधन जवाब लगभग हकारात्मक हतो. मान, विद्याकीय सर्जन सन्माननी पूरी तको उपरांत जीवननिर्वाह बधुं ज सिद्ध थतुं हतुं, एटले सहज मन थयुं हशे में तेमने कह्युं : दलसुखभाई, मारी एक वात सांभळो, तमारे लाडनू के परदेश ज्यां जवुं होय त्यां जरूर जजो. महिनो रही आवजो. वर्षमां त्रण वार जजो. परंतु तमारुं कायमी रहेठाण तो अमदावादमां ज राखजो. गुजराती छो, ने गुजरातमां रहो तो घणुं उत्तम - उचित थशे. अमारा जेवाने क्यारेक विद्यालाभ पण थशे.
तेमणे ते वखते कांइ उत्तर न आप्यो. परंतु पछी तेओ क्यांय गया
For Private & Personal Use Only
-
www.jainelibrary.org