________________
अनुसंधान-१५ • 97 "छंदाणुवत्तिणो समक्खं रण्णा भणितं - अवदव्वं वार्तिगणाति । तेण भणितं - छड्डणत्थमेतेसिं बेंटातिं । अण्णदा केणति कहापसंगेण रण्णाऽभिधितं - विसिटुं सालणगं वातिंगणं । छंदाणुवत्तिणा भणितं - रायं ! एते अहड्डा लावगा एवमादि ॥" (दश.चू., पृ.२०३; प्राटेसो. ई. १९७३).
___हा जी हा करनारना देखता राजाए कह्यु : रीगणां नकामां हों ! पेलाए कह्यु : एमां केटलुं बधुं - डीटुं वगेरे - फेंकी देवानुं होय ? (नकामां ज). फरी कोई प्रसंगे राजा बोल्या : रीगणांनु शाक विशिष्ट गणाय हों ! पेलाए (लागलं ज) उमेर्यु : महाराज ! ए तो हाडका विनानां लवां गणाय - पोचां पोचां, मजानां !"
(२) मस्तक-लेख
मुस्लिम शासन-काळमां भारतवर्षनी मूल प्रजाने सौथी मोटो डर जे वातोनो लाग्या करतो, तेमां एक डर हतो पोताना इष्ट देवताओनी मूर्तिओना खंडननो. असंख्य मन्दिरोनो ध्वंस तथा मूर्तिभंजन ए सुदीर्घ समयगाळामां थयां छे, जेने लीधे धर्मने तो सही ज, पण इतिहास अने स्थापत्यना क्षेत्रे पण अकल्प्य हानि थई छे. तो, केटलाक कुशल लोकोए आवा ध्वंस-काळमांये विधविध उपायो शोधी योजीने कोई कोई मतिओने नष्ट थतां रोकी दीधी छे, ते वात पण आपणे याद राखवी जोईए. प्रबन्ध-ग्रंथोमां तथा अन्य स्रोतो थकी, आवा उपायोनी जाणकारी मळी शके. अहीं आमांना ज एक रक्षक उपायनी वात करवी छे.
सत्तरमा शतकमां आगराना जैन श्रेष्ठी सा. सोनपाल तथा सा. कुंरपाल ए जैन इतिहासनां प्रसिद्ध पात्रो छे. तेमणे ते समयमां जिनबिंबो नवां करावी तेनी प्रतिष्ठा पण करावी. ते बिंबोनो कोई मुस्लिम द्वारा ध्वंस न थाय, ते आशयथी, तेमणे चतुराईपूर्वक, ते बिंबोनी मस्तक-शिखा उपर वर्तुलाकारे लेखाक्षरो कोतराव्या. सामान्य धोरण एवं छे के प्रतिमानी पलांठीनी पाटलीमां ज शिलालेख कोतराय. परंतु आ किस्सामा मस्तक पर पण अक्षरो कोतरवामां आव्यां, ने तेनी पाछळनो आशय एक जः ध्वंसथी बचाववानो.
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
