________________
96
पूरी पाडनारो बनी रहेशे एवी श्रद्धा प्रेरनारो बनी रह्यो.)
(१) श्री जयंतभाईए आ पुण्यकार्य एमनी आगवी कुशळताथी एवी रीते कर्यु के दीवानी ज्योत वधु प्रकाशमान थई अने अजवाळु दूर सुधी फेलाव्यु. उजाश एवो तो पथरायो के तेमां रहेली झीणामां झीणी वस्तु-वीगतो हस्तामलकवत् स्पष्ट देखावा लागी. जेम कुशळ तंतुवाय बीजाना वस्त्रने एवी रीते तूणे के जोनारने असल पोतामां उमेरो क्यां थयो ते न देखाय ते रीते जयंतभाईए मोहनभाईनी मूळ सामग्रीने संमार्जित करी आपी. जयंतभाईने पण पोताना उत्तर जीवनने शणगारवानुं ओक विशेष कार्य मळी गयु. अने जीवलेण मांदगीना बिछानेथी आवा काम करवा माटे ज तेओ जाणे बेठा थया. 'जैन गुर्जर कविओ'ना जूना त्रण भाग (ने चार ग्रंथ) जोया पछी नवा दश भागने जोईए त्यारे लागे के जयंतभाई मोहनभाईना मानसपुत्र छे. मोहनभाईए अहीं आq शा माटे लख्युं छे/हशे. आ वात आ रीते केम मूकी छे, ते बधुं जाणे के जयंतभाईए परकायप्रवेशनी विद्या साधीने जाण्युं होय एम लागे. मोहनभाईनो आत्मा ज्यां हशे त्यां, आ कामथी प्रसन्न थइने शुभाशिष वरसावशे. पितृतर्पणनो आथी वधु सारो प्रकार बीजो कयो होई शके ?
संशोधनना काममां जयंतभाईनी सच्चाई, प्रामाणिकता, निष्ठा-आ बधां माटे तो एमना शत्रु पण कान पकडे. नर्मदनी जेम जयंतभाई पण कही शके तेम छ : "वीर सत्य ने नेक टेकीपणुं, अरि पण गाशे दिलथी." आवां कामोने शकवर्ती काम कहेवाय. तेने काळनो काट लागतो नथी. तेमां हजु उमेरवानुं अन्य कोईना हाथे बनशे परंतु तेने कोराणे मूकवानुं नहीं बने. जेने मध्यकालीन साहित्यमां कशुंय जोवू हशे, नोंधवु हशे, काम करवू हशे तेने आना विना नहीं ज चाले तेवू आ काम बन्युं छे.
आवां घणां कामो आदर्या अधूरां रहे छे पण आ तो आदरीने तेने परिपूर्ण कयुं छे; कहो के एक तप पूर्ण थयु. आमेय दश भागमां दश वर्षथी वधु समय वीत्यो छे. बार वर्षने तप कहेवाय. आनो ओच्छव करीए.
हजु पण एक शेष कार्य छे. मोहनभाईए जैन साहित्यनो जे संक्षिप्त इतिहास कर्यो छे तेनी संवर्धित आवृत्ति न थाय तोपण तेनुं पुनर्मुद्रण तो अति आवश्यक छ ज. जेथी विद्वानोनी आवती कालनी पेढीना हाथमां आ 'जणस' पहोंचे. एथी पण साहित्यनी मोटी सेवा थशे; मोहनभाईने पूर्ण अंजलि आपी गणाशे. जैन साहित्यना
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org