________________
નયવાદ
૨૧૩
દૃષ્ટિએ જોકે તત્ત્વજ્ઞાનની સાથે સંબંધ ધરાવે છે, પણ મૂળમાં એ તે સમયના રાજ્યવ્યવહાર અને સામાજિક વ્યવહારને આધારે ફલિત કરવામાં આવી છે, એટલું જ નહીં, બલ્ક ‘સંગ્રહ, “ વ્યવહાર વગેરે ઉપર જણાવેલ શબ્દ પણ તે સમયના ભાષાપ્રગમાંથી લેવામાં આવ્યા છે. અનેક ગણે મળીને રાજ્યવ્યવસ્થા કે સમાજ વ્યવસ્થા કરે છે, જે એક પ્રકારને સમુદાય કે સંગ્રહ હતા, અને જેમાં ભેદમાં અભેદ દૃષ્ટિનું પ્રાધાન્ય રહેતું હતું. તત્વજ્ઞાનના “સંગ્રહ” નયના અર્થમાં પણ એ જ ભાવ છે. વ્યવહાર ભલે રાજકીય હોય કે સામાજિક, પણ એ જુદી જુદી વ્યક્તિઓ કે જુદાં જુદાં જૂથ દ્વારા જ સિદ્ધ થાય છે. તત્ત્વજ્ઞાનના “ વ્યવહાર ” નયમાં પણ ભેદ એટલે વિભાજનને જ ભાવ મુખ્ય છે. વૈશાલીમાંથી મળેલા સિક્કાઓ ઉપરથી આપણે જાણી શકીએ છીએ કે “વ્યાવહારિક’ અને ‘વિનિશ્ચય મહામાત્ય ની જેમ ‘સૂત્રધાર પણ એક પદ-હેદ્દો હતો. મારા માનવા પ્રમાણે, સૂત્રધારનું કામ એ જ હોવું જોઈએ જે જૈન તત્વજ્ઞાનના “ઋજુસૂત્ર” નયથી કહેવા ધાર્યું છે. “અજુસૂત્ર નયને અર્થ છે–આગળ પાછળની (ભૂતભવિષ્યની) ગલીચીમાં ન જતાં કેવળ વર્તમાનનો જ વિચાર કરો. સંભવ છે, સૂત્રધારનું કામ પણ કંઈક એવું જ હોય કે જે સવાલે ઊભા થાય એનું તરત જ નિરાકરણ કરવામાં આવે. દરેક સમાજમાં, સંપ્રદાયમાં અને રાજ્યમાં પણ વિશિષ્ટ પ્રસંગે એ શબ્દ અર્થાત આશાને જ પ્રાધાન્ય આપવું પડે છે, જ્યારે બીજી રીતે મામલો થાળે પડતું હોય ત્યારે કોઈ એક વ્યક્તિને શબ્દ-આજ્ઞા જ અંતિમ પ્રમાણ માનવામાં આવે છે. શબ્દના આ મુખ્યપણને ભાવ, બીજે રૂપે, “શબ્દ” નયમાં સમાયેલો છે. ખુદ બુધે જ કહ્યું છે કે લિચ્છવીગણે જૂના રીતરિવાજોને અર્થાત રૂઢિઓને આદર કરે છે. કોઈ પણ સમાજ પ્રચલિત રૂઢિઓનું સર્વથા ઉમૂલન કરીને જીવી નથી શકત. “સમભિરૂઢ નયમાં રૂઢિના અનુસરણને ભાવ તાત્વિક દૃષ્ટિએ ધટાવ્યો છે. સમાજ, રાજ્ય અને ધર્મની અને વ્યવહારને લગતી
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org