________________
डिसेम्बर २०११
७३
धर्माधर्म अलोकिं नथी । पुदगल जीव गमण नवि कथी । जिम खोडा नर काठी थोभ । तावडि जातां च्छाया क्ष्योभ ॥७१।। पर्वत थांभा भीति पखाणि । पाणी खीला मूल अहिनाणि । थूल पदारथ करिं प्रवेश । तउ सघले आकाश प्रदेश ॥७२।। अलोकमाहि अनंतानंत । च्छइ आकाश न जीव भमंत । परमाणू खंधादिक च्यारि । वर्ण गंध रस फरिस विचारि ॥७३।। विविध वर्ण धरि बापडा । कृष्ण नील सित पीत रातडा । गंध सुगंध दुर्गंधा होइ । खारा खाटा मधुरा सोइ ॥७४॥ कडूआ तीखिण कसायला । सरस विरस लागि केतला । फरिस कठिन कोमल छई जेह । वर्ण स्वाद पालटीइं तेह ॥७५।। एक पुदगल पोला वाटुला । एक त्रिखूण चउखूणा भला ।। एक निघट भारी लघु सही । एक चीता एक लांबा कही ॥७६।। इम पुदगलना भेद अनंत । केवलन्यानी जाणइ अंत । काल भेद कहुं हिव सुणउ । समय मांन सूखिम घणउ ॥७७|| कमल पांन ऊपरि ऊपरी । सबल पुरुष तनुइं करी । वींधइ पांन सवे समकाल । पांन विचिं वहई एतु काल ॥७८॥ असंख्यात समय तिहां कहिय । भविक जीव तीणे सद्दहिया । वली वस्त्र जूनुं फाडीइ । त्रागिं त्रागि सोइ जि मांडीइ ॥७९॥ असंख्यात समयेकावली । बिसि छपन्न संख्यान ही अली ।। सूक्ष्मनिगोद जीव एह आयु । सासोसासि सतर भव जाय ॥८०॥ एक कोडिनइ सतसढि लाख । सहस सत्युत्तिरि बि शत भाख । सोलोत्तर एतली आवली । हुई बि घडी महूरत ते वली ॥८१॥ अवर मांन कहिं सूरीश । पांसठि सहस साढा छत्रीस ।। एतले निगोद क्षुल्लक भवे । बीजु महूरत इणिपरे मवे ॥८२॥ त्रीजुं त्रिण्णि सहस सातमि । ऊपरि त्रिहुतरि सासोससिं । ते महूरत त्रीसे अहोराति । तिणि पनरे पखवाडि जाति ॥८३।। बिहु पाखे मास ते बारि । वच्छर हुइ ते असंख विचारि । एक पल्ल्योपमि जाइ वही । एह विवक्षा आगमि कही ॥८४।।
