________________
।।२८१॥
य । न हु इत्य सोयणिज्जं जओ इमे मणियसुयसारा ॥४३॥ सब्वे रायकुमारा दारासय मोहवज्जिया धन्ना । तित्थस्स रक्खणट्टा सजोवियं कप्पियं जेहिं ।।४४|| इय समिहि मंतीहि तेहि दिन्नं पयाणयं झत्ति । ते संपत्ता सिरिसगरच किआसन्ननयरोए ।।४५।। समकालमेव सयकालधम्मवत्ता अहो अवलध्वा । वत्तव्वा निवपुरओ कह अक्सयमागएहि सयं ।।४६।। ता लज्जाकरमम्हाणमेयमग्गिम्मि ता पविस्सामो । इय दुम्मणविमणाणं एगो तेसिदिओ मिलिओ ।।४७। कहमेवमाउलत्तं विसायमावहह तेहिं तो कहिए । तेणुतं संसारे सुहमसुहं वाऽवि संघडइ ।।४८।। अच्छेरमित्थ न हु कि वि एयमवि नणु कहेमि भूवइणो। पडिबन्नं ते हि तओ अगाहमडयं स खंधम्मि ॥४९।। आरोविऊण रोइउमाढतो करुणविरससद्देहि । हा मट्ठो मुट्ठोऽहं महकट्ठयरं समावडियं ॥५०॥ पत्तो रायदुवारं तस्साराडि सुणित्त भूवइणा । सद्दाबिओ स तुरियं विप्प तुम केण मसिओऽसि ।।५।। इइ पुढे वागरियं देव दयं कुणसु देहि आधारं। अहिणा महेस तणुओ दट्ठो दुवैण इक्कोऽबि ।।५२।। जीयाबह इमं ता अम्हाणं देह पुत्तभिवखं भो। इत्थावसरे पत्ता ते चेवि हु मंतिसामंता ।।५३।। जोहारिय भूमिकई आसीणा होणवीणदुम्वयणा । तो नरवइणा विज्जो सहाविय एवमा इटुं॥५४|| एयं धिज्जाइसुयं निविसपसरं लहुं तुम कुणसु । विज्जो इय बज्जरई नाह इमं सुणह मव्वयणं ।।५।। न हु मरणमभुवगओ जम्मि जणो कोइ तग्घरस्स जया। आणिज्जइ लहु रक्खा तो जीवावेमि
नो इहरा ।।५६।। तो जाइया विभई घरे घरे सयाहस्ससो तेसु । जायाई बधुमरणाई पाविज्जइ तारिसा कह सा ।।५७॥ मातो साहिय महिवइणो तिजए विहु कत्थ लभए रक्खा । जइ एवं ता कि नियपुत्तं सोएसि अहह मुहा ।।५८॥ सव्वेसि
12
८१॥