________________
उपदेश
२०८॥
सविसाहाय सअद्दा नसिरिसा रिच्छया जाय ||३१|| तीए मज्झावडिओ नडिओ तण्हाबुहाइ जा सिट्टी । दुहिया दुसोगत्तो ता मज्झहमखणों जाओ || ३२ || चितिउमेसो लग्गो किमेयमसमंजसं समुब्भूयं । दुहिया हया कह हा पिच्छंताणं खु अम्हाणं ॥ ३३॥ किं इदजालमेयं किं वा दिव्वस्स विलसियमतुल्लं । अहवा पाउकूलतं कम्माणं किं न संभवद ? ||३४|| अदूरे रायगिहं एडिया विमडाडवीइ मज्झम्मि । पासे न संबलं तह नित्यरियब्वं कहं वसणं ||३५|| नगरं परिभाविय भणिया तणया विणयाणमंत सिरकमला । मं भक्खेऊण अहो संपइ नियजीवियं धरह || ३६ || नगरं गंतूण तओ पच्छा दाणाइपुन्नकरणेहि । कुव्वह अप्पविसुद्धि मा अम्ह कुलक्खओ होउ ||३७|| पंचत्तमुदगए पंचसुवि सत्यबंसतिलएसु । तो पढमसुएणुत्तं पुजो अज्जो तुमं ताय ॥३८॥ किमणपवियप्पेहि एवं मयमंगमेव भक्खेह | तो तेहि तहा विहियं अरत्तदुद्वेहि सव्वेहिं ।। ३९ । भोतव्यमिह तहेव हु अतुच्छमुच्छाइरहियमुणिणावि । जह नायाधम्मकहाऍ भासिय तह मुणेयब्वं ॥४०॥ संपत्तो धणसिट्ठी हिट्ठीकयमाणसो अइदुहाओ । रायगिमिमीइ तओ मयकिच्चाइ अकासी य ॥४१॥ तत्तो नियजिट्ठसुए आरोबिय गेहभार मित्र खंभे । सिरिवीरजिणे सरपयकमले भसलत्तमुवगम्म ||४२।। पव्वज्जं पडिवज्जिय वज्जिय सावज्जजोगसंभारं । इकारसंगधारी बहूणि वासाणि उग्गतवं ॥। ४३ ।। काउं सोहम्मसुरो उकोसाऊ सुरो समुत्पन्नो । अह सो चिलाइपुत्तो रतो तब्वयणपिच्छाए ||४४|| अवकोसीकयखग्गो बच्jतो दक्खिणामिमुहमेसो । पिच्छइ एवं समणं काउस्सग्गद्वियं तत्थ ||४५ ॥ श्रेवक्खरेहिं सम्मं धम्मं मह कहसु भो महासमण | नो चे तुह सीसमहं छिदितु फलव्व पाडिस्सं ||४६|| उबओगओ वियाणिय तप्पडिबोहं मुणी समुल्ल
सप्ततिका.
||२८||