________________
सप्ततिव
उपदेश- जा चिट्रइ तत्थ खणं मणम्मि साणंदओ कमारो से ट ममग्नताब स भाणप्पहो पत्तो ॥८॥
तं पिक्षिय सो अक्खइ रोसारुणलोयणो घणुब्वेगा । रे रे ल हुं करे कुरु खग्गमहं मारइस्सामि ॥८॥
इय निठुरभासिलो पासमुवागम्म मुंबई खग्गं । गाढप्पहारमुग्गामिऊण कुमरस्स निरसंकं ।।३।। 1११२।।
वंचित्तु तप्पहारं सारं पुनोदयं स धारतो । जच्छइ पडिप्पहारं खग्गस्स महाउदग्गस्स ।।८४।। IN पंचत्तमणुप्पत्तो तग्वायवमेण तक्खणेणेसा । मज्जाउ रंजियाओ पइपारिसमसरिसं दट्टे ॥८५॥
गिण्हित्तु भारियाओ तत्तो तुरियं स चल्लिओ कुमरो । सोबद्दयठाणठिई न मुंदरा होइ कस्सावि ।।८६।। 18 जाव गओ थेवंतरमत्थमिओ ताव दासगहीसा । तो वंसजालियाए गेहागारं धरतीए ।।८७।।
ठावित्तु भारियाओ तम्मज्झे सो हुओ सुनिचितो । तरवारिं करिय करे सयं ठिओ तद्दुवारंमि ।।८८।। जाए पभायसमए जा पिच्छइ पणइणीजुयं कुमरो । ताव न पिक्खइ तत्थ ट्ठियाओ ताओ समहिलाओ ।।८९|| ता विम्यमावन्नो चितइ ताओ गयाओ कत्थ अहो । केणवि अवहरियाओ नीहरियाओ अहव ताओ ।।९।। एवं वीमंसंतो जा अच्छइ रायनंदणो चित्ते । पाउबभूव तावेगसुरो स उज्जोइयदिगंतो ॥९॥ पुरओ ठिचा सो अब्बवी य जाणासि मं न वा सुभग । कुमरेणुत्तं नाहं मुणामि तो वोलए अमरो ।।९।। निसुणसु सुयण अहं भो तुमए निजामिओ पुरा खयरो । जो सो अहं मरित्ता पंचमकापम्मि संजाउ ॥१३॥ इंदस्स समाणिड्डी देवो सेवाचिओ सुरगणस्स । जिणधम्माराहणओ कि कि न हु लम्भए सुक्ख ॥९४||
॥११२