________________
॥६५॥
तथा यजलोकसो यादृशं रक्तादिकं पिवंति तादृशमेवोदरगतं धारयति, न पुनः परिणामांतरं किमपि प्रापयंति ॥ १५ ॥ एवमेके जीवाः श्रीगुरूपदेशादि ययाश्रुतं धारयति न पुनर्विशेषबोधजनकत्वापादनेन परिणामांतरं प्रापयति, साधुनिनटो न बिनोक्यत इत्युक्ते नटीविलोकिमुन्यादिवत् कुलपुत्रकवञ्च ॥ १३ ॥ तथाहि एकस्मिन पुरे एका स्त्री नर्तरि मृप्ते बघुपुत्रं परगृहकर्मादिमिरजीवयत्, स सुतो वर्धमानो मातरं पृचति. कथं मम पिता आजीविकां कृतवान् ॥ १४ ॥ माताह अवरगनेन, स आह अहमप्यवश्वगामि, साह न जानास्यवसागितुं, स आह । कथमवरग्यते? ॥ १५ ॥
बळी जेम जळो जq रुधिर आदिक पीये , तेज पोताना पटनी अंदर ते धारी राखे उ, परंतु नेमां : कंद पण जातनो ने फेरफार करी शकती नयी ।। १२ । एवी रीत कटनाक जीवा, जेम संनया होय तेम श्री गुम्नो उपदेश आदिक धारी गख छ, परंतु विशेष प्रकारना बोधने उत्पन्न करवा व करीने परिणामांतरने प्राप्त कर शकता नयी; (कोनी पेठे? ताके) साधुओए नट न जोबो एम कद्या ना नट ने जानार साधुत्रांनी पेले. तया कुमपुत्रनी पडे ॥ १३ ॥ ने कुलपुत्रनुं दृष्टांत कहे -एक नगरमा एक स्त्री, पोनानो स्वामी गुजरी जवाशी पोताना नाना पुत्रने बीजाना घरमा काम आदिक करीने जडेरवा बागी पड़ी ज्यारे ते पुत्र महोटा या त्यारे तेणे पोतानी मान पुरयु के. मागे पिता कवी रीते आजीविका करतो? ॥ १४॥ त्यारे मानाए का के, कोनी सेवा करीन ते आजीविका चलावता हतो त्यारे पुत्र क्युं के, हुं पण न्यारे को नी सेवा कर, त्यारे माताए कार्य के, तुं हज सेवा करवान जाणो नयी; पुत्रे कयुं केम संवा कगय? ॥ १५ ॥
०००००००००00000000000020403op>>
श्री उपदेशरत्नाकर.
<
<<
