________________
६, २]
गुजराती
राय राणि तणाए चंग तम्हे कारण कोण दियाए । चोरे परणी जाण इम कहिउ बालियाए || ९॥ तिथे अवसर आवियो साह नारि दिय दुख भरए । पुछे कारण बात साह मनि विस्मय करिए ॥ १०॥ ते दाखत्र्या भूषण सार राय तथा अति रूबडाए । परणिए धीह तिणं दिया रते ते खाए ॥११॥ मे कुल घर जोइ सार वर आण्यौ अति निरमलौए । उलंघए मुझ तणु बोट चोर' बन्यो इणे कसमलिए ||१२|| देव न हिए इह तणौ चंग कुलक्षनि बेटि तम्ह तणिए । सांभलिए तेह तनि चानि साह चिंता करि घणिए ॥ १३ ॥ विस्मय पामियो सोर एह बात कहु किम घटदए । तब दाखवाए भूषण सार राय तणौ नाम दिठोएं ॥ १४ ॥ भाषा हवौए तब साह मन माहि छह घणोए ।
ते आमरण अति सुविशाल ते कलिया रायतणीए ||१५|| चालियौए राजमंदिर राय भेटौ तिन गुणवंतोए ।
रन आण्याए स्वामि अति चंग दिपांतर थकाए जयवंत ॥ १६ ॥ रत्न दिठाए राजाए तिणे जगा ज्योति अति रुवडाए ।
पुर लोकैए दिठा वलि चंग राय बोल्यो तब भात्र जडयौ ॥ १७॥ कवण वस्त छै एमाहि सार ते कहो तम्हे निरमलाए । जिनदत्तए कहै सुणो स्वामि मुझ चयण अति सोहजलाए ॥१८॥ हु गयौ होतो ए देशावर सार रत्न आनवा स्वामि तम्ह तणाए । रत्नदिप है अति सुविशाल तिहा दिन लागा अति घणा ॥ १९ ॥ दहा - तिणि अवसर बेटि मुझ तनि परनी चनह मझार |
मध्यम रयन रूवडी वर आवियो सविचार ||१ ॥ जाति कुल नवि जानिविद्द नवि दिठो तेह रूप | ति आभरणए तम्ह तथा आण्या जाणख भूप ||२||
[६] भास चौपईनी
सुगंध कुवरी दीघी चंग । आण्या आमरण अतिहि सुरंग ॥ ए आभरण तम्हे तणा सार । तम्हणे लेउ स्वामि सविचार ॥१॥ तब राजा कहे सुणो तम्हे साह । अवर अम्ह तण बहु काज ॥ ते वस्त तम्ह आनो आज । "सरे तह तो बहु काज ॥२॥
१०
[ ६१
१. स बहु रतनजडबाए, २. स उलट्या, ३. स गोवाल वर, ४. स तणा ५. स दिठाए, ६. स बिहे, ७. स जगमगता, ८. ब णिसुणी, ९. स अवर वस्तु जोक गुण सार, १०. अब में यह चरण छूट गया है।