________________
कोनाऽम्पर्थना । भूघवचन्द्रस्यैतद्वचः श्रुत्वा तन्मन्युस्ततोऽप्यधिकमविष्टेति क्रोघेद्धया तया चन्द्रे क्षिप्तोऽसिस्तत्कवचेपतत्, अतः सोऽक्षता एवास्थात, परं स एव करवालस्तत उच्छत्य वीरमत्या चधास्थलेलगत्, येन मूर्छिता सा भूमो निपपात । अत उकम-यः परस्य विषमं विचिन्तये-स्थाप्नुयात्स कुमतिः स्वयं द्वि तत् ।
पूतना हरिवधार्थमाययो, पाप सैष बधमात्मनस्तातः ॥ ८॥ • ततश्चन्द्रनृपपुण्यप्रभाग क्त्या पदरख स्वासरावल गुनहर पसारातस्तेन सादरं स्पा खड्गो रक्षितः । खड्गावातान्मसिापि सा जीवितासीदिति नृपतिश्चन्द्रो विष्णुकुमारस्य मन्त्रिणो नमुश्व दृष्टान्नं चिन्तयित्वा दुर्जनाय दण्डदानमेवोचितमिति | स्पिरीचकार । अतस्तेन तदानीं तस्यामनुकम्पाकरणमसाम्प्रतं मत्वा तचरणं गृहीत्वा नमसि भ्रामयित्वा यथा रजको वस्र शिलायो पादयति तथैवैकस्यां शिलायां सा पातिता । तवेदनामसहमानायास्तस्याः प्राणपतः कायपिञ्जरं परित्यज्य द्रुतं तदैवोदडीयत । निजदुम्कतिक्शातस्याः षष्ठनरके गन्तव्यमजनिष्ट यतः संसारे पापबहुलानां प्राणिनामियमेव गतिर्जायते। अथ चन्द्रराजस्योपरि | व्योम्नो देवैः पुष्पवृष्टि विधाय जयारावः कृतः, पुनर्वीरमती भवान्धी निमग्नात् । यतो धर्मधारिमिः पुरुषयों वैरं विदधाति, | तस्यैवमेव मंतिर्भवति । यथासमय धरेशश्चन्द्रो विमलापुरीमागतवान्, तत्र तेन विजयदुंदुभयो वादिताः । विदितात्तान्तेन राजा | मकरध्वजेनाऽपि मुदाऽर्धराज्यदानेन राजा चन्द्रः सत्कुतः, तवृतज्ञा प्रेमलाऽपि प्रहर्षालोत्साहेन चन्द्र शुश्रूषमाणा सोसारिकसुखमपमुक्तवती । अथ सकलापद्रहितस्य पन्द्रस्य वचनातीतसुखमयानि दिनानि निगेन्तुं लग्नानि ।
हिन्द सम्भव
KARE
