________________
असंखकालमुक्कोसा अतोमुहत्तं जहन्नगा । काठिई तेऊणं, तं कायं तु अमुंचओ ॥ ११४ ॥ | अणंतकालमुक्कोसं, अंतोमुहत्तं जहन्नगं । विजढम्मि सए काए. तेऊजीवाण अंतरं ॥ ११५ ।। एएसिं वायो चेव, गंधश्रो रसफासओ । संठाणादेसओ वावि, विहाणाइं सहस्ससो ॥ ११६ ।।
अर्थ-पूर्ववत्. १११-११६. एटलुं विशेष के एर्नु उत्कृष्ट प्रायुष्य त्रण अहोरात्रीनुं जाणवू. हत्रे वायुकाय कहे छ.दुविहा वाउजीवा उ, सुहमा बायरा तहा । पजत्तमपजत्ता, एकमेए दुहा पुणो ।। ११७ ॥ बायरा जे उ पज्जत्ता, पंचहा ते पकित्तिा । उकलिया मंडलि श्रा, घण गुंजा सुद्धवाया य॥११॥
अर्थ--पूर्ववत. विशेष-(पंचहा ) पांच प्रकारे वादर पर्याप्त वायुकाय कह्या छे. ते या प्रमाणे.-( उक्कलिया ) उत्कलिका एटले जे रही रहीने वाय तेवो वायु १, ( मंडलिमा ) मंडलिक एटले वीटोळीओ २, (घण ) रत्नप्रभादिकना भा| धाररूप धनवात ३, (गुंजा) गुंजारव करता वाय ते ४, (सुद्धवाया य) स्वाभाविक धीमे धीमे वाय ते वायु. ५. ११७-११८.
संवद्वगवाए अ, णेगहा एवमायओ। एगविहमनाणत्ता, सुहमा ते विवाहिया ॥ ११९ ॥ अर्थ-( संवद्वगवाए अ ) तथा संवर्तकवात एटले दूर रहेला तणादिकने पण उपाडी अमुक प्रदेशमा लाबी नांखे
