________________
प्रज्ञाने एटले स्वपरनी सद्बुद्धिने कुतर्कवडे हणनार होव अर्थात् तस्वबुद्धिने हणनार होय, तथा जे (चुग्गहे ) ब्युद्ग्रहने | विषे एटले दंडादिक युद्धने विष रक्त होय तथा जे (कलहे ) वाणी संबंधी नेशने विषे (रसे) रक्त होय, ते ( पावस
मणे ति चुचई ) पापश्रमण छ एम कहेवाय छे. १२. | अथिरासणे कुंकुइए, जत्थ तत्य निसीअई । ओलगम्नि पाउचे, त्यसपणे दि वुच्चई ॥ १३ ॥ ___ अर्थ--तथा जे साधु (अथिरासणे ) आसनपर स्थिर रहे नहीं, तथा जे ( कुक्कुइए ) हास्य विकथादिक करी भांडनी जेयी चेष्टा करे, तथा जे (जत्थ तत्व ) ज्या त्या सचित्त पृथ्व्यादिक उपर (निसीअई ) से, तथा जे (आसण म्मि) भासनने चिपे ( अशाउत्ते ) उपयोगवाळो न होय, ते ( पावसमणे ति वुच्चई) पापश्रमण के एम कहेवाय छे. १३. संसरखपाओ सुअइ, सिंजं ने पंडिलेहइ । संथारए अणाउत्ते, पावसमणे त्ति बुचई ॥ १४ ॥
अर्थ--तथा जे ( ससरक्सपाओ) सरजस्कपाइ एटले धूळधी खरडायला पगबाळोज--पगनी प्रमार्जना कर्या विनाज (सुअइ ) संथारामा शयन करे, तथा जे (सिझं ) शव्याने एटले वसति-उपाश्रयने (न पडिलेहइ ) सम्यक् प्रकारे न पडिलेहे, तथा जे ( संथारए ) कालादिक संथारामा सुतो सतो ( प्रणाउने ) अनायुक्त होय एटले “ कुकुडिपायपसारण" "कुकडीनी जेम पग उचो राखी सुर्बु " इत्यादि आगमना अर्थनो उपयोग न राखे अथवा पोरसी भणाव्या विना प्रविधिए | शयन करे, ते ( पावसमणे सि वुच्चई ) पापश्रमण के एम कहेवाव छे. १४.
iik
