________________
पहिलेहणमा चित्त राखे नहीं. तथा (निच्चं ) निरंतर ( गुरुपरिभावए ) गुरुनो पराभव करनार होय अथवा (गुरुं परि
भवई ) गुरुनो पराभव करे, एटले के दोषयुक्त पडिलेहणादिक करता तेने जोइ गुरुमहाराज तेने शिक्षा प्रापे त्यारे ते Til सामु बोले के-" त्यारे तमे ज करो." अथवा " तमे ज अमने भावी रीते शीखव्यु छ, तेथी ते तमारो ज दोष छे." || * एवो जवाब आपे, ते ( पावसमणे त्ति वुचई ) पापश्रमण छ एम कहेवाय छे. १०.
गडसाई मुदी, थैरे, जुद्धे अणिमाहे । असंविभागी चिअत्ते, पावसमणे त्ति वुचई ॥ ११ ॥ ___ अर्थ तथा जे साधु (बहुमाई ) घणो माया-कपटवाळो होय, तथा जे (पमुहरी ) वाचाळ होय तथा ( थद्धे ) || गर्विष्ठ होय, तथा ( लुद्धे ) लोभी होय, तथा ( अणिग्गहे ) मन तथा इंद्रियोने वश राखनार न होय-तेने वश होय तथा
(असंविभागी) गुरु, ग्लान विगेरेनो संविभाग करनार न होय, तथा जे (अचिभत्ते ) गुर्वादिकने विषे प्रीतिवाळो न होय, ते ( पावसमणे ति बुच्चई ) पापश्रमण के एम कहेवाय छे. ११. | विवायं च उदीरेइ, अधम्मे अत्तपाहा । वुग्गहे कलहे रत्ते, पावसमणे ति बुंचई ॥ १२ ॥
अर्थ-(च) तथा जे ( विवाय ) विवादने एटले वागीना कलहने ( उदीरेइ ) उदीरणा करे एटले सामो माणस ! | शांत होय तोपण वेना मर्मने प्रगट करी कलहनी वृद्धि करे, तथा जे (अधम्मे ) अधर्मी एटले असदाचारमा रक्त होय,
तथा जे ( अत्तपणहा ) आमप्रझाहा-श्राप्त एटले सरोध करनार छोपाथी आलोक अने परलोकने विष हितकारक एवी
