________________
सद्दे विरत्तो मणुओ विसोगो, एपण दुक्खोहपरंपरेण ।
न लिप्पई भवमझेऽवि संतो, जलेण वा पुक्खरिणीपलासं ॥ १७ ॥२॥ हवे प्राण इंद्रिय विषे कहे छ.--
घाणस्स गंधं गहणं वयंति, तं रागहेडं तु मणुसमाहु । तं दोसहेडं श्रमणुममाहु, समो श्र जो तेसु स वीअरागो ॥ १८ ॥ गंधस्स घाणं गहणं वयंति, घाणस्स गंधं गहणं वयंति । तं रागहेडं तु मणुप्लमाहु, दोसस्स हेउं श्रमणुपमाहु ॥ १६ ॥ गंधेसु जो गिद्धिमुवेइ तिव्वं, अकालिनं पावइ से विणासं ।
रागाउरे ओसहिगंधगिद्धे, सप्पे बिलाश्रो विव निक्खमंते ॥ ५० ॥ अर्थ-(भोसहिगंधगिद्धे ) नागदमनी आदिक भोपधिना गंधा गृद्धि पामेलो ( सप्पे विव ) सर्प जेम (चिलाओ) पोताना पिलमाथी (निक्खमंते ) निकळतो सतो नाश पामे छे. कारण के ते औषधिना गंधनी उपेक्षा करवामां अशक्त एवो सर्प बिलमाथी पराधीनपणे बहार नीकळे छ, पछी गारुडादिकने आधीन थइ दुःखने पामे छे. ५०
