________________
मोहन स्थान ( तण्हा ) तृष्णा छ । च तण्हाययणं ) अने तृष्णानुं स्थान ( मोहं ) मोह के एम ( वयंति) पंडितो कहे : छे. तृष्णा एटले छती के अछती वस्तु उपरनी मूछो, ते मूळ रागप्रधान होय छे तेथी ते तृष्णाव राग लइ शकाय थे, अने ज्या राग होय त्या अवश्य द्वेष पण होय छे, तेथी तृष्णा शन्दे करीने राग अने द्वेष ए बझे कहेवाय छे. हवे ते रागद्वेष उत्कट होय नो पशांतमोह गणताणा मधी पड़ोंचेला पण मिध्यात्त गुण ठाणे जाय छे. तेथी तृष्णा शब्दबडे प्रज्ञानादिक मोह सिद्ध थाय छे. या गाथामा परस्पर हेतु हेतुमद्भाव कहेवाथी मोहादिकनी उत्पत्तिनो प्रकार को छे. ६. हवे ते मोहादिक जे रीते दुःखना हेतु छे, ते कढे छे.
रागो य दोसो वि य कम्मबीयं, कम्मं च मोहप्पभवं वयंति ।
कम्मं च जाईमरणस्स मूलं, दुक्खं च जाईमरणं वयंति ॥७॥ __ अर्थ-( रागो य) राग अने ( दोसो वि य ) द्वेष पण ( कम्मबीयं ) झानावरणादिक कर्मनु कारण छ, तेथी।
करीने ज (कम्मं च ) कर्मने (मोहप्पभवं ) मोहथी उत्पन थयेलु ( वयंति ) कहे के. ( कम्मं च ) तथा कर्म (जाई. HI मरणस्स ) जन्म भने मरणY ( मूलं कारण छे, (च) अने ( जाईमरणं ) जन्म ने मरण एज ( दुक्खं ) दुःख छ* दुःखनुं कारण छ एम ( वयंति ) पंडितो कहे थे. ७.
तेथी करीने
