________________
पमत्ताओ वा धम्माओ भसिज्जा, तम्हा खलु नो निग्गंध सहरूवरसगंधफासाणुवाई हवइ से निगंथे, दसमे बंभचेर समाहिदाणे हवइ ॥ १०-१३ ॥ ___अर्थ-( सद्दवरसगंधफासाणुवाई ) शब्द, रूप, रस, गंध अने स्पर्श तेने अनुसरनार ( नो हवइ ) जे न होय
(से ) ते (निग्गथे ) निथ कहेवाय छे. अर्थात् हसवं आवे तेवा शब्द, स्त्रीनुं स्वरूप, मधुरादिक रस, चंदनादिकनो गंघ | अने सुखकारक कोमळ शरीरनो स्पशे ए पांचे विषयोनो उपभोग करे नहीं. (तं कई) ते केवी रीते ? ( इति चे) एम
जो शिष्य शंका करे तो (आयरिआइ) प्राचार्य कहे छे के-( खलु ) निश्चे ( सदरूवरसगंधफासाणुवाइस्स ) शन्द, रूप, || रस. गंध अने स्पर्शनो उपभोग करनार (बंभयारिस्स) ब्रह्मचारी एवा (निर्गथस्स) निग्रंथने (बंभचेर ) ब्रह्मचयन विषे ( संका वा कंखा वा वितिगिच्छा वा समुपजिजा) शंका, के कांक्षा के विचिकित्सा उत्पन्न थवानो संभव के. (भेनं वा लभेआ) अथवा चारित्रना विनाशने पामे. ( उम्मादं वा पाउणिजा) अथवा उन्माइने पामे. (दीहकालिभं वा रोगायक हविजा ) अथवा दीर्घकाळ सुधी पहोंचे तेवा ज्वरादिक रोगो ने तत्काळ मृत्यु करनारा शूलादिक आतंको तेने उत्पन्न थाय छे. ( केवलिपछताओ वा धम्मामो मसिजा ) अथवा केवळी भगवाने प्ररूपेला धमेथी भ्रष्ट धाय छे. (सम्हा खलु । ते कारण माटे निश्च (निग्गंथे ) जे साधु ( सहरूवरसगंधफासाणुवाई ) शब्द, रूप, रस, गंध अने स्पर्शने भोगवनार (नो हवइ ) न होय (से) ते (निग्गंथे) निग्रंथ कहेवाय छे. (दसमे चंभचेरसमाहिहाणे हवइ ) मा दश प्रमचयेर्नु समाधिस्थान कडई. १०-१३.
