________________
अही कोइ शंका करे के-तेश्रोने प्रेरणा करतांवच्चे बच्चे पोतानुं प्रात्मकार्य पण केम साधी न शकाय? ते उपर कहे छ.जारिसा मम सीसा उ, तारिसा गलिगद्दहा । गलिगदहे चइत्ता णं, दढं पगिण्हई तवं ॥१६॥ ||
अर्थ-( जारिसा ) जेवा ( मम ) मारा ( सीसा उ) शिष्यो छे, ( तारिसा ) तेवा कदाच. ( गलिगढहा ) गळीया गधेडा होय तो होय, ते सिवाय बीजो कोइ तेमनी उपमाने पामे तेवो नथी. अहीं अत्यंत दुष्टता जणाववा माटे गर्दभ शन्द | लख्यो छे. ते गधेडा स्वाभाविक रीते अत्यंत प्रेरणा करवाथी ज चाले छे, तेथी तेमनी प्रेरणामा ज समग्र काळ चाल्यो जाय छे, परंतु बच्चे श्रात्मसाधन करवानो समय रहेतो नथी. पा रीते विचारीने ते गर्गाचार्य (गलिगद्दहे) गळीया गधेडा शश जेवा शिष्योनो (चहत्ता णं) त्याग करीने (दर्द) दृढ-उग्र एषा (तव) तपने-बिहारने (पगिण्हई) ग्रहण करता हवा. १६. l
एज वातने कई छ.मिउ मईवसंपन्ने, गंभीरे सुसमाहिए । विहेरइ महि महप्पा, सीलभूएण अप्पण त्ति बेमि ॥ १७ ॥
अर्थ (मिउ ) बाह्यवृत्तिथी कोमळ एटले विनयवाला, ( मद्दवसंपन्ने ) मनवडे पण मार्दवयुक्त, (गंभीरे ) गंभीरता. वाळा, (सुसमाहिए ) सारा समाधिवाळा तथा ( सीलभूएण) शीलने-चारित्रने पामेला एवा ( अप्पणा) भात्मावडे
ओळखाता ( महप्या) ते महात्मा गर्गाचार्य अविनीत शिष्योने तजीने (महिं ) पृथ्वीपर (विहरह) एकला विचरता हवा. (ति बेमि ) एम हुं कहुं छु. ए प्रमाणे सुधर्मास्वामीए जंबूस्वामीने कद्दु. १७.
इति सप्तर्वियमध्ययनम्. २७,
