________________
विट्टि व ) राजानी वेठ जेवू ( मन्नंता ) मानता सता ( मुहे ) मुखपर ( भिडिं) भृकुटि ( करिति ) करे छे-चडावे छे, || अर्थात् इर्ष्याने जणावनारी बीजी पण कुचेष्टाभो करे छ. १३. * वाहनया मंगहिआ चेव, अनागोण पोसिआ । जायपक्खा जहा हंसा, कमति दिसोदिसं ॥१४॥
अर्थ-(वाइआ ) सूत्र भणाव्या, अर्थ भरणाच्या अर्थात् सूत्रार्थ भणावीने पंडित कर्या, तथा (संगहिमा ) संग्रह कर्या एटले श्रमारी निश्रामा राख्या, (चेव ) चशब्दथी अमे पोते ज दीक्षित कर्या, तथा ( भत्तपाणेण ) मातपाणीवडे ( पोसिमा) पुष्ट कर्या-पोष्या, तो पण ते कुशिष्यो (जायपक्खा) उत्पन्न थइ छ-श्रावी छे पांख जेने एवा (हंसा जहा) हंसोनी जेम (दिसोदिसं) सर्व दिशामा (पकमंति) फरे ले-पोतानी इच्छा प्रमाणे विहार करे छे. प्रथम एक एक शिष्यनी वात कहेता हता, अने अहीं बहुवचन लख्युं छे, ते मावा कुशिष्यो घणा होय छे एबुं जणावत्रा माटे छे. १४.
आरीते कुशिष्यतुं स्वरूप विचार्यु. हवे तेमनाथी ज असमाधिने तथा खेदने पाम्या सताते गर्ग आचार्य शुं कयु ? ते कहे छ...अह सारही विचिंतेई, खलुंकेहिं समागो । किं मज्झ दूंसीसेहि, अप्पा मे अवसीअइ ॥१५॥ ___ अर्थ-( श्रह ) हवे (खलुंकेहिं) गळीया वृषभनी जेवा कुशिष्योधी ( समागो) संयुक्त एवा (सारही ) धर्मयानना | सारथि गर्गाचार्य (विचिंतेह ) विचार करे ले के-( मज्झ) मारे (दुट्ठसीसेहिं ) आवा दुष्ट शिष्योए करीने (किं) शुं फळ छ ? उलटो (मे) मारो (अप्पा) प्रात्मा ( अवसीआइ ) सीदाय छे.पा कुशिष्योने प्रेरणा करवामां व्यग्र रहेबाथी मारा आत्मकार्यनी हानि थाय छे, माटे तेमनो त्याग करी मारे उधत विहारे विचरवू सारं छे. १५.
