________________
| जाणनारा छो, तथा ( तुन्भे) तमेज ( धम्माण ) धर्मशास्त्रना ( पारगा) पारगामी-पारने पामेला को. ३८. तुम्भे समत्था उद्धत्तुं, परं अप्पाणमेव य । तमणुरंगहं करेह म्ह, भिक्खेणं भिक्खउत्तमा ! ॥३९॥
अर्थ ( तुम्भे ) तमे ज (परं ) परने ( अप्पासमेव य ) तथा पोताना आत्माने पण (उत्तुं ) उद्धार करवाने ( समत्था ) समर्थ छो ( तं ) ते कारण माटे ( भिक्खउत्चमा) हे उत्तम भिक्षु ! तमे (मिस्खेणं ) भिक्षा ग्रहण करवावडे || (हं) ममारा उपर (अणुग्गह) अनुग्रह कृपा (करेह ) करा. ३६.
मा प्रमाणे ग्रामणे कडं, त्यारे मुनि बोन्या.न को मज्ज भिखणं, खिप्पं निक्खमसू दिऔं। मी भामर्माहास भयावत्ते, घोरे संसारसागरे ।
अर्थ-( मज) मारे ( भिक्खेणं ) भिक्षावडे ( कजं न ) कांह पण कार्य नथी. परंतु ( दिया ) हे द्विज ! (खि) शीघ्रपणे (निक्समसु ) तुं प्रव्रज्या प्रहण कर, मने ( भयावचे) सप्त भयरूपी आवर्तवाळा तथा (घोरे) भयंकर एवा | ( संसारसागरे ) आ संसाररूपी सागरने विषे ( मा ममिहिसि ) तुं भ्रमण न कर. ४०. | उबलेओ होई भोगेसु अभोगी नोवैलिप्पई । भोगी भमइ सँसारे, अभोगी विप्पमुच्चई ॥४१॥
अर्थ ( भोगेसु ) भोग भोगवते सते ( उवलो ) उपलेप एटले कर्मनो लेप (होइ) थाय छे अने (भभोगी) भोग रहित पुरुष ( न उवलिप्पई ) कर्मथी लेपातो नधी. ( भोगी ) मोगी माणस (संसारे) संसारले विषे (ममइ) ममे छे भने
।
