________________
ठाणे अइइ के वुत्ते? केसी गोअममब्बची । केसीमेवं बुवंतं त, गोअमो इणमब्बी ॥ ८॥
अर्थ-श्रामा ते स्थान कयुं ? एम प्रश्न कर्यो छे. बाकी पूर्ववत्. ८२. निव्वाणं ति अबाहं ति, सिद्धि लोगग्गनेव य । खेमं सिवमणाबाहं, जं चरति मेहेसिणो ॥३॥
अर्थ (निव्वाणं ति ) संतापना अभावी प्राणीओ शीतळ थाय जने विप ते निर्वाण ए प्रमाणे कहवाय छे, ( अबाहं ति ) बाधा नथी जेने विषे ते अथाष एवं नामे पाईसाय के सिद्धि) प्राण कर्या विना सर्व कार्यों जेन विषे सिद्ध थाय ते सिद्धि एवं नामे कहेवाय छे, (लोगग्गमेव य) लोकना अग्रभागने विषे रहेल होचाथी लोकान एम करेवाय छ, (खेमं ) शाश्वत सुख करनार होवाथी क्षेम एम कहेवाय छ, (सिबं) उपद्रव नहीं होवार्थी शिव एवे नामे कहेचाय छ, तथा ( अणाबाई ) वाघा पीडा रहित होवाथी जे स्थान अनावाध एवं कहेवाय छे, तथा (जं)जे स्थानने विष ( महेसियो) मर्षिशो (चरंति) जाय छे. अहीं ज्यां न होय त्यां 'इति' शब्दनो अध्याहार राखी अथे करवो. ८३.
तं ठाणं सासर्यवासं, लोअग्गम्मि दुरारुहं । ज संपत्ता नं सौअंति, भवोहंतकरा मुंणी ॥ ८४॥ ___ अर्थ-(तं ठाणं ) ते स्थान ( सासर्यवासं ) शाश्वत निवासवाळू तथा (लोअग्गम्मि ) लोकना अग्र भागने विषे ( दुरारुहं ) दुःखे करीने चडी शकाय तेवु कैयुं छे. ( भवोहंतकरा ) भवना समूहनो अंत करनारा ( मुसी) मुनियो (जं संपत्ता) जे स्थानने पाम्या सता (न सोअंति) शोक करता नधी-कोइ जातनो शोक करवापणुं रहेतु ज नथी. ८४.
