________________
* साहु गोअम! परमाते, छिन्नो मे संसओ इमो। अन्नो वि संसओ मज्झं, तं मे कहसु गोअमा!॥७९॥
अर्थ—पूर्ववत्. ७६. साररिमाणसं दुक्ख, बैज्झमाणाण पाणिणं । खेम सिंवमणावाह, ठाणं किं मन्नसी मुणी !॥ ८० ।।
____ अर्थ-(मणी ) हे गौना मुनीवर ! ( सारीरमाणसे ) शरीर संबंधी अने मनसंबंधी (दुक्खे ) दुःखोक्डे *( यज्झमाणाण ) बाधा-पीडा पामता एवा (पाणिणं ) प्राणीओने (खेमं ) क्षेम-आधि व्याधि रहित, (सिवं ) शिव
जरा भने उपद्रव रहित तथा (अणाचाहं ) अनावाध-शत्रु नहीं होगाथी स्वभावे करीने ज पीडा रहित एवं ( ठाणे) | स्थान (किं ) कयूं ( मन्नसी ) तमे मानो छो ? ते कहो. ००.
गौतमस्वामी जबाव आपे छे.अतिथ एंगं धुवं ठाणं, लोगग्गम्मि दुरारुहं । जत्थ नैत्थि जरामच्चू. वाहिणो वेअणा तेहा ॥ ८१॥
अर्थ-( लोगग्गम्मि ) लोकना अग्रभागने विष ( दुरारुहं ) दुःखे करीने चडी शकाय ए, ( एग) एक ज ( धुर्व) | धुत्र-निश्चळ ( ठाणं) स्थान (अस्थि) छे, के ( जत्थ ) ज्या ( जरामच्चू ) जरा, मृत्यु, ( वाहियो ) व्याधिो ( वहा), | तथा ( वेश्रणा ) वेदना एटले शरीर अने मन संबंधी दुःखोनो भनुभव (नस्थि ) नथी. जरा अने मृत्यु नहीं होवाथी ते स्थान शिवरूप थे, व्याधि नहीं होताथी क्षेमरूप के अने वेदना नहीं होवाथी अनाबाध छे. ८१.