________________
*****¥*••*•*O?
एकदा श्री पार्श्वनाथ स्वामी विहारना ऋमथी नगरनी नजीक रहेला एक तापसना श्राश्रममां याव्या. ते वखते सूर्य स्पाभ्यो. तेथी त्यां एक कुवाने कांठे रहेला पटवृक्षनी नीचे प्रभु नासिका उपर दृष्टि राखी प्रतिमाए उमा रह्या. एवा अवसरे ते मेघमाळी नामनो अमुर अवधिज्ञानवडे पोताना पूर्वभवनो वृत्तांत जाणी तथा ते वेरनुं कारण संभारी क्रोधथी तो ने उपसर्ग करवा ते स्थाने श्राव्यो. तेथे अंकुशनी जेवा तीक्ष्ण नखवाळा, भयंकर रूपवाळा अने पुंछडाना पछाडी पर्वतो पण कंपे वा घणा सिंहो विकुर्व्या. वेनाथी भगवान कांह पण भय पाम्या नहीं. त्यारे तेथे अत्यंत भयंकर पर्वत जेवढा हाथी ओ विकुर्व्या. तैनाथी पण प्रभु चलायमान थया नहीं. त्यारे तेथे मोटा फुंफाडा मारता भने यमराजना दस्तदंड जेवा प्रचंड दृष्टिविष सर्वे विकर्व्या. तेमज ना कडे स्वस्थतानो नाश करनारा अनेक वीडीयो, आपत्ति करनारा भल्लूक अने शूकर विगेरे श्वापदो तथा ज्वाळानी जेवा भयंकर मुखबाळा अने मुंडनी माळाने धारण करनार तने विकुर्व्या. ते सर्व पण प्रभुने saraथी चलायमान करवा समर्थ थया नहीं. " तीक्ष्ण मुखवाळी कीडीओ
माकड विगेरे पण शुं वज्रने भेदी शके ? " त्यारपछी अत्यंत क्रोध पामेला ते मेघमाळीए गजव अने वीजळीवडे दिशामा व्यापी गयेला मेघोनी श्रेणि श्राकाशमां विकुर्वी. " आ मारा पूर्वभवना शत्रुने आ मेघना जळ्थी डुबावीने मारी नांखुं." एम विचारी ते वृष्टि वरसाववा लाग्यो. प्रथम सृष्टि जेवी पछी शळ जेवी अने पछी स्तंभ जेवी धारा वरसाची बरसावीने तेणे आखी पृथ्वी एक समुद्रमय करी दीधी, ते वखते अनुक्रमे प्रभुना कंठ सुधी ते जळ पहोंच्युं एटले प्रभु कंठ सुधी पाणीमां डूब गया. तेथी तेमनुं मुख पद्मद्रद्दमां रहेला कमळनी जेम शोभवा लाग्धुं पछी जेटलार्मा ते जळ
