________________
पदे स्थापन कर्यो मरुभूति व्रत लेवानी इच्छाथी विषयोधी विमुख यह अत्यंत धर्मकर्ममां तत्पर थयो.
"
एकदा नवा यौवनवाळी अने मनोहर आकृतिवाळी नानाभानी प्रिया वसुंधराने जोड़ कमठ तेखीनापर भासक्त थयो. तेथी स्वभावथी ज परस्त्रीमा लंपट एवो ते कमठ कामदेवरूपी युचना दोहद समान मधुर वचनोवडे तेणीनी साधे arat करा लाग्यो. एकदा ते तेणीने कधुं के - " हे मुग्धा ! भोग विना फोगट या युवावस्थाने केम गुमावे छे ! जो मारो नानो भाइ सच्च रहित होवाथी तने सेवतो नथी, तो हे मनोहर ! मारी साथे क्रीडा कर. एम कही पोताना उत्संगमां तेणीने आदरपूर्वक बेसाडी, एटले प्रथमथी ज मोगने इच्छती वसुंधरा तेनुं वचन अंगीकार कर्यु. पछी ते बजे विवेक, मर्यादा अञ्जानो त्याग करी एकांतमां पशुक्रिया सेवना लाग्या. केटलेक काळे कमठनी स्त्री वरुणाए तेमनो आ अनाचार जाणी इर्ष्याने लीचे ते सर्व वृत्तांत मरुभूतिने कह्यो. ते सांभळी " श्रसंभावित वातने प्रत्यक्ष जोया बिना सत्य केम मानवी ? " एम मनमां विचार करतो मरुभूति कमठ पासे जह बोल्यो के-" हे भाइ ! हुं कांह कार्यने माटे परगाम जाउं छं. " एम कही गाम बहार जड़ भिक्षुकनो वेष लद्द रात्रि घेर यावी स्वर फेरवीने कमठने क के -" हुं दूर देशी छु, मने रात्रिदासो रहेवा माटे कांइक स्थान आपो. " ते सांभळी परमार्थने नहीं जाता कमठे तेने पोताना घरनी पासेना एक ओरडामा रहेवानुं कथं, एटले ते बन्ने कामांधनी दुष्ट चेष्टा जोवानी इच्छाथी ते तेमां खोटी निद्राए सुतो. पछी " मरुभूति बहारगाम गयो छे एम धारी वसुंधरा ने कमठ निःशंकपणे क्रीडा करवा लाग्या. ते मरुभूतिए साक्षात् जोयुं. भावो तेमनो दुराचार जोवाने असमर्थ छतां लोकापवादथी भय पामतो मरुभूति तेनो प्रतिकार
"2
