________________
दीक्षा ( सोऊण ) सांभळीने ( नीहासा य ) हास्य रहित तथा (निराणंदा ) आनंद रहित थइ सती ( सोगेण उ ) शोके | Mall करीने ( समुच्छया ) व्यास यइ. २८,
राईमई विचितेइ, घिरत्थु मैम जीविजा देषि परिश्चधा, सेब पव्वइमम ॥ २९ ॥
अर्थ-त्यारपछी ( राईमई ) राजीमसी ( विचिंतेइ ) चिंतववा लागी, के--( मम ) मारा ( जीविनं ) जीक्तिने (घिरत्यु ) धिक्कार हो, के ( जा) जे ( है ) हुं ( तेण ) ते नेमिनाथवडे ( परिश्चत्ता ) त्याग कराइ छु. तेथी हवे ( मम)]
मारे ( पन्बाउं ) प्रवज्या लेवी ते ज ( सेनं ) कल्याणकारक छे के जेथी अन्य जन्ममां पण आधु दुःख प्राप्त न थाय. तेम। जज ' सतीनो पतिने अनुसरे छ, ' ए वचन पण सत्य थाय. २६.
अहीं श्री अरिष्टनेमिनो भाइ रथनेमि राजीमतीने विषे आसक्त थवाथी हमेशा तेणीने फळ, पुष्प अने अलंकार विगेरे है मोकलसो हतो. परंतु राजीमती तो पोताना मना एम समजती के-" पा रथनेमि पोताना भाइना स्नेह थी आ सर्व | मने मोकलाचे छे." एम धारी ते सर्व अंगीकार करती हती. स्यनेमि तो ते वस्तु ग्रहण करवाथी राजीमतीने पोतानी | उपर रागवाळी जमानतो हतो. "कामी जनोने कमळानी व्याधिवाळानी जेम सर्व विपरीत ज भासे छे." एकदा रथनेमिए राजीमतीने कह्यु के-" हे सुंदर नेत्रवाळी ! तुं खेद पामीश नहीं. जो कदाच राग रहित नेमीए तारो त्याग कर्यो, तेथी शुं थयुं ? परंतु हवे तुं मने पतिरूपे अंगीकार कर, अने तारुं धौवन कृतार्थ कर. मालतीने भ्रमरनी जेम हुँ तारी अत्यंत इच्छा करुं छु. " ते सांभळी राजीमती बोली-"जो के नेमिनाथे मारो त्याग कयों छे, तोपण हुँ तेनी शिष्या
