________________
| तेथी आने ग्रहण करवानो अाग्रह मूकी यो." ते सांभ प्राए काइक हसी से धनुष पोताना हाथमां लीg, अने तरत || नेतरनी सोटीनी जेम अनायासे ज वाळीने तेनापर प्रत्यंचा चडाबी, पछी इंद्रधनुष जेबा ते धनुषवडे शोभता मेघ जेवा ते * नेमिनाथे तेनो टंकार करी तेनी गर्जनायडे समग्र विश्व पूरी दीधुं. पछी धनुषने मूकी कांतिघडे देदीप्यमान चक्रने हाथमा
ला कुंभारना चक्रनी जेम तेने प्रांगळीना अग्रभागबडे भमाडधु. पछी चक्रनो त्याग करी जेने ग्रहण करतां वासुदेवने पण घणो प्रयास थतो हतो एवी गदाने प्रभुए लाकडीनी जेम ग्रहण करीने फेरवी, पछी तेने पण तजी प्रभुए पांचजन्य नामनो शंख लइ पोताना मुख पासे राख्यो, ते वखते ते शंख विकस्वर काळा कमळनी पासे रहेला राजहंसनी जेम शोभवा लाग्यो. पछी स्वामीए ते शंख बगाइयो, तेना शब्दथी समग्र विश्व बधिर थह गर्यु, सर्व पर्वतो कंपवा लाग्या, पृथ्वी पण चळाचळ थइ, समुद्रो क्षोम पाम्या अने वीरो मूर्छा खाइ पृथ्वीपर पडया. घणु कहेवाथी शुं? ते शब्दथी देवो पण त्रास | पाम्या. सिंहना नादी हाथीनी जेम ते शंखनादथी वासुदेवे पण क्षोभ पामी विचार कर्यो के-" कया चळवाने आ शंख वगाडयो ? हुं ज्यारे शंख चगाडं छु त्यारे सामान्य मनुष्यो ज पोम पामे छ, परतुं आ नादवडे तो मने पण अत्यंत चोम थयो छे. तो शुं इंद्र, चकरी के बीजो कोह वासुदेव श्राच्या छ ? जो एमज होय तो हुँ पा राज्य, रक्षण शी रीते करी | शकीश ?" आ प्रमाणे सभामां बेठेला वासुदेव विचार करता हता, तेटलामा आयुधशाळाना रक्षकोए भात्री सर्व वृत्तांत कहो. ते सांभळी शंकाथी आकुळ व्याकुळ थयेला विष्णुए बळरामने कह्यु के-"जेनी क्रीडाथी पण या प्रमाहो पाखा विश्वने क्षोभ थयो, ते अरिष्टनेमि आपणुं राज्य ग्रहण करे, तो तेने कोण निषेध करी शके ?" ते सांभळी वळदेव बोल्या
