________________
"
1
या प्रमाणे सांभळी शंखकुमारे ते वृद्धाने कधुं के " हे माता ! तमे धीरज राखो हमयां ज हुं ते खेचरने जीती कन्याने लड़ भाई कुं. एम कहीं वनमां भमतो भमतो कुमार प्रातःकाळ यहां एक पर्वतपर गयो. त्यां “हे मूढ ! मने शंख ज परखशे, तुं फोगट क्लेश शा माटे करे छे ? " एम विद्याधरने कहेती ते कन्याने तेथे जोइ, ते बए शंखकुमारने जोयो. एटले हसीने खेचर बोल्यो के-" हे जड ! तं जेने बरवाने इच्छे छे, ते पोते ज मरवानी इच्छाथी नहीं मान्यो थे, जो, याने तारी आशा सहित हणीने हमयां ज हुं यमराजने घेर मोकलुं हुं भने तने हर्षथी बळात्कारे मारे घेर लक्ष् जाउँ हुं." आ प्रमाणे तेनुं वचन सांभळी शंखकुमारे तेने कां के "रे दुष्ट ! उठ, तैयार था, तारा मस्तकनी साधे तारी श्री दुष्ट इच्छानुं हुं हरण करुं छं. " ते सांभळी खेचर तेनी साथे खङ्गवडे युद्ध करवा लाग्यो. तेमां कुमारने दुर्जय जाणी विद्याधिष्ठित शस्त्रोनो प्रहार करवा लाग्यो. परंतु ते शस्त्रो पुण्यशाळी कुमार उपर प्रहार करवाने समर्थ थमा नहीं. ए रीते युद्ध करीने थाकी गयेला विद्याधर पासेथी तेनुं ज धनुष खुचची लइने कुमारे तेनावडे तेने बाण मार्य, तेथी ते मूर्द्धा खाइ पृथ्वीपर पढ्यो. ते जोइ कुमारे तेने उपचार करी सञ्ज कर्मों ने फरीथी युद्ध करवानों तेने उत्साह आप्यो त्यारे ते प्रसन्न थइने कुमार प्रत्ये बोल्यो के " हे वीर ! अत्यार सुधी मने कोइए जीत्यो नथी, आजे तें मने जीत्यो थे, से बहु सारुं ययुं छे, हुं तारुं पराक्रम जोड़ तारो दास भयो कुं. माटे मारो या अपराध तुं क्षमा कर. ते सांभळी कुमारे तेने कधुं के " हे खेचर! तारी भक्तिथी हुं प्रसन्न थयो छु, तेथी तारी जे इच्छा होय ते कहे. " त्यारे ते बोध्यो के " हे पुण्यवान कुमार ! शाश्वत चैत्याने वांदवा तथा मारापर अनुग्रह करना तुं मारी साधे वैताढ्य
""
