________________
के-"तने कयो पति इष्ट छ ?" त्यारे ते चोली के- दादमां में जीरे, सेनाले गति बाओ." भावी तेनी इच्छाने अंगीकार करी राजाए स्वयंवर मंडप कराग्यो, अने सर्व राजाओने दूतद्वारा बोलाव्या, तेमा पुत्रना वियोगथी दुःखी थता एक हरिनंदी राजा विना बीजा सर्वे राजामो पोतपोताना कुमारो सहित श्राव्या. ते सर्वे मंडपमा आची मांचामो उपर अनुक्रमे बेठा. ते खते दैवयोगे भ्रमण करतो अपराजित कुमार पण मित्र सहित त्या भाग्यो, भने 'आपखने कोइ अोळखो नहीं' एम धारी गुटिकाना प्रयोगथी सामान्य रूप धारण करी ते मंडपमा गयो. पछी मनोहर पखादिक धारण | करी सखीको अने दासीपोथी परिबरेली प्रीतिमती कन्या जाणे के बीजी लक्ष्मी होय तेम ते मंडपमा प्रात्री. मालती नामनी तेनी सखी आंगळीघडे राजायो अने राजकुमारोने देखाडनी बोली के-" हे सख। ! आ सर्वे खेचरो तथा भूचरो तने वस्वा माटे नहीं आव्या छे, तेमाथी जे तने इष्ट होय तेने तुं घर." ते सांभळी प्रीतिमती जे जे राजा के राजकुमार उपर पोतानी दृष्टि नाखती, तेना तेना उपर कामदेव पण पोताना बाणो नाखतो हतो. पछी ते कन्याए मधुर स्वरे पूर्वपच कर्यो, ते सांभळीने 'शुं श्रा साक्षात् सरस्वती देवी ज ले ?' एम माणसोए तर्क कर्यो. तेणीना प्रश्ननो जवाब प्रापवा कोइपण राजकुमार समर्थ थयो नहीं, तेथी सर्वे विलखा थइने पृथ्वी सामुं-नीचुं ज जोया लाग्या, अने परस्पर कद्देवा लाग्या के--"श्रा कन्याए रूपे करीने ज अमारं मन हरी लोधुं छे, तेथी मन विना अमे शी रीते उत्तर श्रापी शकीए ?" त्यारपछी जितशत्रु राजाए विचार कर्यो के-"श्रा सर्व राजाप्रोमां मारी पुत्रीने लायक वर नी, तो हवे शुं थशे ?" श्रा प्रमाणे विचार करता राजाने जोइ एक बुद्धिमान मंत्रीए कड्यु के-"हे स्वामी खेद न करो. पृथ्वीपर घणां रत्नो होय
