________________
पण जोइ शकतो नहोतो. आषा गाढ अंधकारमा ते चित्रगति तत्काळ अनंगसिंह पासे जइ तेना हाथमाधी ते खड्ग खंचवी लइ सथा सुमित्रनी बहेनने लइ जतो रह्यो, पछी एक क्षणवारमा अंधकारनो नाश थयो, ते बखते अनंगसिंहे पोताना हाथमा खगरत्न जोयु नहीं, तेम ज पासे रहेला शत्रुने पण जोयो नहीं. तेथी ते क्षणवार खेद करवा लाग्यो, तेटलामा ज्ञानीनुं वचन याद श्राववाथी ते संतुष्ट थयो भने 'आनी वधारे खात्री शाश्वत चैत्यमा थशे' एम विचारी अनंगसिंह पाताने स्थाने गयो.
चित्रगतिए सुमित्रने अखंड शीळवाळी तेनी बहेन सौंपी. ते ज वखते बहनना हरणना दुःखथी विरक्त थयेला सुमित्रे पोताना पुत्रने राज्य सौंपी मुयशा नामना मुनि पासे दीक्षा ग्रहण करी. चित्रगति पोसाने स्थाने गयो. __हवे सुमित्रराजर्षि कोइक न्यून नव पूर्वनो अभ्यास करी गुरुनी आज्ञाथी एकाकी विहार करता मगध देशमां गया. त्यां कोई गामनी बहार ते कायोत्सर्गे रखा. तेवामां त्यां तमनो सापत्न भाइ पा आव्यो. तेणे मुनिने श्रोळखी क्रोध पामी तरत ज तेना हृदयमा तीक्ष्ण घाण मायु. परंतु मुनिए तेनापर जरापण क्रोध नहीं करतां विचायु के-" मारो जा दोष के के जेथी ते वखते आ मारा भाइने में राज्य आप्यु नहीं, तेथी हमणां हुं आने तथा बीजा सत्रे प्राणीओने खमा छु." या प्रमाणे विचारी अनशन ग्रहण करी ते मुमित्रराजर्षि शुभ ध्यानधी मरण पामी ब्रह्मलोक नामना पांचमा देवलोकमां इंद्रनो सामानिक देव थयो, अने पन ते ज रात्रे सर्पडशथी मरण पामी तमस्तमा नामनी सातमी नरके गयो. चित्रगति सुमित्रना मरणथी अत्यंत शोकातुर थयो।
