________________
कावोआ जो इमा वित्ती, केसलोओ अ दारुणो। दुक्खं बंभवयं धोरं धारेउं में महंप्पणा ॥३२॥ ___ अर्थ-वळी हे पुत्र ! साधु धर्मने विषे (जा) जे (इमा) श्रा (कावोमा) कपोत संबंधी (विसी) वृत्ति छ, ते प्रति दुष्कर छे.
जेम कपोत एटले पारेवा निरंतर शंका सहित ज भक्ष्य ग्रहण करवामा प्रवर्ते छ, अने खाधा पछी काइ पण साथै राखता नथी, | तेज प्रमाणे साधुभो पण आहारना दोषनी शंकायाला सता ज पाहार ग्रहण करवा प्रवर्ते छ, अने पाहार कर्या पछी काइ पण संचय करता नथी-राखी मूकता नथी ते (अ) तथा साधुने (केसलोमो) केशनो लोच करवो पडे के ते (दारुणो) भयंकर छे, (अ) तथा (महप्पणा) महात्मा एटले उत्तम साधुए ( घोरं ) अल्प सत्ववाळाने भयंकर एवं (बंभवयं ) ब्रह्मचर्यमा पारेसारण करई हे पा (टुरत प्रति दुःखरूप छे. उपर २६ मी गाथामां ब्रह्मवतने दुष्कर कह्यु हतुं अने अहीं फरीथी तेने ज दुष्कर कडं ते तेनु अति दुष्करपणुं जणाववा को छे. ३४. । हवे ते व्रतादिकनी दुष्करतानो उपसंहार करे -समाप्त करे छे.| सुहोइओ तुमं पुत्ती!, सुकुमौलो असुमजिओ।न हुसि पहूं तुमं पुत्ता !, सोमालमणुंपालिआ।३५।
अर्थ-(पुत्ता) हे पुत्र ! (तुम) तु (सुहोइयो) सुखने उचित थे-सुखनो भोक्ता के. (सुकुमालो) अति सुकुमाल छ (अ) | तथा (सुमञ्जिभो) सारी रीते अभ्यंगनादि पूर्वक स्नान करनारो छे, तथा उपलक्षणथी सर्व अलंकारवडे अलंकृत रहनारो छे, वेपी (पुत्ता) हे पुत्र ! (तुम) तुं (सामय) चारित्रने (अशुपालिमा) पाय्याने (हु) निधे (पह) समर्थ (न सि) नथी. ३५,
