________________
| शणगारवामां आव्यो, विकस्वर कमळनी जेवू श्वेत छत्र तेना मस्तकपर धारण करवामां आव्यू, बन्ने बाजु उछळता जळतरं. | गोनी जेवा चपळ चामरो चीझाया लाग्या, ए रीते हजार मनुष्योए वइन करेली शिबिकार्मा ते कुमार ठो. तेनी पाछळ
बळराजा सर्व सैन्य सहित चाल्यो. ते वखते मेरी विगेरे वाजित्रोना नादवडे मेघगर्जनानी भ्रांतिथी क्रीडामयूरो पण नृत्य | करवा लाग्या. "जे ना यौवनवाळो छत्ता मनोहर राज्यलक्ष्मीनो त्याग करी दीक्षा ग्रहण करे छे, ते आ महाबळ कुमारनो
जन्म कृतार्थ छ." इत्यादिक अनेक प्रकारे सर्व लोको तेनी प्रशंसा करवा लाग्या. पा रीते चिंतामणिनी जेम अर्थीओने वांछित दान आयतो महाबळ कुमार नगरनी बहार नीकळी श्राचार्ये पवित्र करेला उद्यानमा आयो. ___पछी कुमार शिविकामांथी नीचे उतो. तेने पागळ करीने राजा तथा राणी गुरुपासे जइ हाथ जोडी बोल्या के| "पा अमारो प्रिय पुत्र विरक्त थयो छे, तेथी आपनी पासे दीक्षा ग्रहण करवा पाव्यो छे, तेथी अमे पण आपने शिष्यरूप |
भिक्षा मापीए छीए."ते सांभळी गुरुए 'बह सारूं' एम का, एटले ते कुमारे ईशान खूणामां जइ सर्व प्रलंकारोने जाणे | विकार होय तेम दूर कर्या. ते अलंकारोने ग्रहण करती प्रभावती राणी मुक्ताफळ जेवा अश्रुना बिंदुसोने मूकती बोली के
" हे वत्स ! तुं कदापि धर्मकार्यमा प्रमाद करीश नहीं, अने उत्तम मंत्रनी जेम निरंतर गुरुमहाराजनी आराधना करजे." पछी गुरुमहाराजने नमस्कार करी राणी सहित राजा पोताने घर गया, महाबळ कुमारे जाते पोताना केशनो पंचमुष्टि लोच कर्यो, धने धर्मघोष गुरुने भक्तिवडे नमस्कार करी विज्ञप्ति करी के-“हे पूज्य ! संसारसागरमां डूबता मने दीचारूपी | नाव आपो." त्यारे सूरिमहाराजे तेने विधिपूर्वक दीक्षा आपी. महा बुद्धिमान ते महावळ मूनिए तीन व्रतर्नु पालन करता
