________________
एक गुटिका खाधी. तेना प्रभावथी देवीए चंडप्रद्योत राजा पासे जइ सुवर्णगुलिकाना रूपनुं वर्णन कयु. ते सांभळी प्रधोत राजाए तेणीने बोलावी लावदा माटे पोताना एक दूतने वीतभय पत्तनमा मोकन्यो. ते दृते जइ तेणीने राजानो संदेशो कयो, त्यारे ते बोली के—" जो मने लइ जवी होय तो प्रद्योत राजा पोते मने सेडवा आवे, कारण के में तेमने कोइ पण चवते जोया नथी. "श्रा प्रमाणे तेणीनं वचन दूते जइ प्रद्योत राजाने को. त्यार ते राजा पण अनलगिरि नामना गंधहस्तीपर मारूढ थइ रात्रिने खते वीतभयपत्तनमा प्राची तेणीने मळ्या, तेने जोइ सुवर्णगुलिका तेनापर आसक्त थइ अने बोली के--" हे राजा ! जो मा प्रसुनी प्रतिमा तमे साथे लइ च्यो, तो हुँ तमारी साथे आg." ते सांभळी प्रद्योते कमु के--" आने ठेकाणे बीजी एवीज प्रतिमा मूकवी जोइए, माटे ने लइने हुं आयु ." एम कही ते अवंतीपति तत्काळ अवंती नगरीमा गया, अने तेना जेबी ज नवी वारप्रभुनी प्रतिमा भरावी कपिल नामना महर्षि पासे तेनी प्रतिष्ठा | कराची फरीथी गंधहस्ती पर आरूढ थइ रात्रिने समय बीतमयपत्तनमा प्राव्यो. हस्तीन नगर बहार मूकी ते नवी प्रतिमाने लइ प्रद्योत राजा राजमहेलमा गयो. त्या नवी प्रतिमा मूकी भागळनी प्रतिमाने लइ सुवर्णगुलिका सहित ते प्रद्योत राजा इस्तीपर आरूढ थइ एकदम अवंती नगरीमा श्राव्यो. ते चखते ते गंधहस्तीए वीतभय पत्तननी यहार विष्टा तथा मूत्र कयों हतां, तेना गंधथी ते पत्तनना सर्व हस्तीयोनो मद नाश पाम्यो. प्रातःकाळे बकरा जेबा थह गयेला ते हाथीओने जोइ भयभ्रांत थयेला महाचतोए ते हकीकत राजाने कही. त्यारे राजाए पोताना सेवकोने तेनो निर्णय करवा हुकम कर्यो, एटले तेश्रोए अवंतीना मार्गमा हाथीनां पगला जोइ पाछा भावी राजाने कयु के-" खरेखर अनलगिरि हस्तीपर प्रारूढ
