________________
IS जायें नहीं रोधी व्यग्र थयेला राजाना हाथमाथी चीणानी कंवा नीचे पडी गइ. ते वखते नृत्यमां भंग धवाथी कोपायमान * थयेली राणीए राजाने कर्दा के-" शुं मारा नृत्यमा काइपण दोष आव्यो के जेथी तमे वीणा वगाडवानो त्याग कर्यो ?" | ते सांभळी राजाए काइपण प्रत्युत्तर साप्यो नहीं. त्यारे राजाने आग्रहथी पूछयु, एटले राजाए तेणीने सत्य हकीकतनी
ते सांभळी महा सत्वयाळी राणी बोली के-" हे स्वामी ! ई चिरकाळथी श्रावकधर्मनुं सेवन करूं छु, तेथी मारे त्युनो | भय नथी, तो आ शल्प आयुष्यने सचचनारा निमित्तथी तमे शामाटे खेद पामो छो ? " ा प्रमाणे कही तेणीए राजाने शांत कर्यो.
एकदा प्रभावती राणीए स्नान करी पूजाने माटे वस्त्रो लापवानुं दासीने कडं, त्यारे ते दासी संभ्रमी-उतावळथी वह वनने बदले रातो वस्त्र लावी. ते जोइ कोष पामेली राणीए कछु के-" जिनेश्वरनी पूजा करवा माटे चैत्यमा मारे । जबुं छे, ते वखते पा राता वस्त्रो मने केम श्रापे छ !" एम कही राणीए दासी उपर पोताना हाथमा रहेला दर्पणनो प्रहार कर्यो, ते तेणीने मर्मस्थानमा लागवाथी ते तत्काळ मरण पामी. ते जोइ पश्चात्ताप करती राणीए विचार कयों के "श्रा | निरपराधी दासीनो घात करवाथी मारा व्रतनो मंग थयो. तेथी हवे अनशन ग्रहण करीने पा पापनो हुँ नाश करूं.* कारण के व्रतनो भंग थवाथी विवेकी माणसे जीव योग्य नथी." या प्रमाणे विचारी राणीए पोतानो अभिप्राय राजाने कझो. ते सांभळी राजाए कमु के-" हे देवी! मारुं जीवित तारे साधीन छे, तेथी हुँ तने अनुमति प्रापतो नथी." ते सांभळी देवीए कर्यु के-“हे स्वामी ! ते वखतना दुनिमिचधी तमे मारं अन्य आयुष्य जाणो छो, छतां मारा स्वार्थनो वमे
