________________
चन
.
||
*****@*****»*→>***<
Adke
लागी के - " से कोई नहीं वीर पुरुष होय ते अमायं रचण करो.” म प्रमाणे तेमनी बूम सांगळी पद्मकुमार एकदम हाथी तरफ गयो भने तेथे तेनी तर्जना करी. त्यारे ते हाथी पण पाछो बळी कुमार तरफ दोडयो. तेने आवतो अटकावणा माटे कुमारे तेनी सन्मुख पोतानुं उत्तरीय वस्त्र फेंक्युं ते वस्त्रने मनुष्य घारी क्रोधांध थयेलो हाथी तेनापर दंखप्रहार करवा लाग्यो. तेवामां त्यां स्त्रीोनो कोळाहळ सांभळी पुरजनो एकठा थया हता तथा महासेन राजा पण सामंतो ने मंत्रीभो सहित आनी पाँच्यो हतो. तेथी ते राजाए उंचा हाथ करी कुमारने कछु के- " हे वीर ! यमराजनी जेवा क्रोध पामेला हाथीथी तुं शीघ्र पाछो हरी जा. " ते यांनी पदमारे धुं के- 64 हे महाराजा ! एक चरणवार स्वस्थ चिते जुआ. इमां ज आ मदोन्मत्त हाथीने त्रीनी जेम हुं वश करी लउं कुं." एम कही कुमारे एकज झुठीना प्रहारथी ते हाथीनुं सुख नमावी दीधुं, एटले ते हाथी वखने राजी कुमारने पकढवा उंचो थयो, तेटलामां वीजळीनी जेम फलंग मारी कुमार तेनापर डी गयो, भने ते चिरकाळ सुधी हाथ, पगना अंगुठा अने वचनरूपी अंकुशवडे ते हाथीने अत्यंत खेद पमाडयो, एक नाना हाथीना बच्चानी जेम ते मत हाथीने क्रीडा करावता ते कुमारने जोइ सर्व लोको तथा राजा पण अत्यंत माश्वर्य पाया. या रीते से हाथीने वश करी कुमारे तेना मागतने सोंप्यो, अने पोते पर्वतपरथी सिंहनी जेम हाथीपरथी नीचे उत ते कुमारनुं रूप ने पराक्रम जोह राजाए तेने श्रेष्ठ कुळनो पुत्र जाएयो, तेथी तेने बहुमानपूर्वक पोताने त्यां लह गयो. त्यां तेर्नु मोढुं गौरव करी राजाए तेने पोतानी सो कन्याओ परथावी. 'भावो जमाइ अगराप पुण्यवडे ज प्राप्त थाय 'पी ते राजपुत्री साथै स्वेच्छाए क्रीडा करता छतां पण ते कुमार मदनावळीने भूली गयो नहीं. 'कदाच ममरो
CO*•»***<-»jok+-+X @ **
